tag:blogger.com,1999:blog-31600850012843855042024-03-05T01:41:26.607-08:00തറവാട്തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-68757894171664044162015-03-11T13:03:00.000-07:002010-06-30T10:33:04.358-07:00ഇത് ഞങ്ങളുടെ ലോകം....<span style="font-size: small;"></span><br />
<span style="font-size: small;">മലയാള കലാ-സാഹിത്യ രംഗത്ത് തനതായ മുദ്ര പതിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള അടൂര് എന്ന അനുഗ്രഹീത നഗരം...അവിടെ ഒരു എഞ്ചിനീയറിംഗ് കോളേജ്... അവിടെയുള്ള നിരവധി ഹോസ്റ്റെലുകളില് ഒന്ന്....അതാണ് ഞങ്ങളുടെ " തറവാട് "...</span><span style="font-size: small;">ചരിത്ര പ്രസിദ്ധമായ MC റോഡില്, നയനം-നാദം തീയെട്ടെരുകള്ക്ക് മുന്പില് നിന്നുകൊണ്ട് എതിര് സൈടിലേക്കു നോക്കിയാല് നിങ്ങള്ക്ക് കാണാം തലയുയര്ത്തി പിടിച്ചു നില്ക്കുന്ന ഒരു 2 നില കെട്ടിടം... അത് തറവാട്...<a name='more'></a>4 വര്ഷമായി ഞങ്ങളുടെ സ്വന്തം വീട്... അഖില കേരള സംസ്ഥാനം മുഴുവനും ജാതി മത ദേശ ഭേദമില്ലാതെ, ഒത്തൊരുമിച്ചു, ഒരു ആത്മാവായി ഇവിടെ.... തിരുവനന്തപുരം തൊട്ടു കണ്ണൂര്-കാസര്ഗോട് അതിര്ത്തി വരെ തറവാടിന്റെ മതില്ക്കെട്ടിനകതുണ്ട്...</span>നമുക്ക് ആ തറവാട്ടിലേക്ക് ഒരു യാത്ര പോകാം .. എന്താ ???<br />
<span style="font-size: small;"></span><span style="font-size: small;">എപ്പോളും തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്ന ഗേറ്റ് കടന്നു അകത്തേക്ക് കാലെടുത്തു വെക്കുമ്പോള് കണ്മുന്നില് ചിതറി കിടക്കുന്ന കാഴ്ചകള് കണ്ടു നിങ്ങള് ഞെട്ടരുത് .. അതിലും വലുത് കാണാനിരിക്കുന്നത്തെ ഉള്ളു ... ഇടതു വശത്ത് കിണര് ... വലത്ത് ഒരു ടിപ്പര് ലോറിയുടെ അതിക്രമത്തിന്റെ ബാക്കി പത്രമായ മതില് ... കണ്മുന്നില് വൃത്തിയായി അടുക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന വിവിധ സാധനങ്ങളുടെ നീണ്ട നിര ... ഉപ്പു തൊട്ടു കര്പ്പൂരം വരെ ആ മുറ്റത്തുനിന്നും നിങ്ങള്ക്ക് പെറുക്കിയെടുക്കാം...അതൊന്നും അലങ്കൊലമാക്കാതെ വേണം നടക്കാന് ... ഒരു കാര്യം - അടുക്കും ചിട്ടയുടെയും , വൃത്തിയുടെയും കാര്യത്തില് ഞങ്ങള് തറവാടിയന്സ് ഒരു പടി മുന്നില് തന്നെയാണ് ...</span><br />
<span style="font-size: small;">ഇനി അകത്തേക്ക് .....</span><br />
<span style="font-size: small;"></span><br />
<span style="font-size: small;">ഗ്രൌണ്ട് ഫ്ലോര് ....</span><br />
<span style="font-size: small;">2 ക്രിക്കറ്റ് ബോളുകള് , പിടി ഒടിഞ്ഞ 2 ബാറ്റുകള് , ഒരു ബാസ്കെറ്റ് ബോള് , നെറ്റ് പൊട്ടിയ 1 ഷട്ടില് ബാറ്റ് , കോര്ക്ക് ഇല്ലാത്ത കുറെ ഷട്ടില് കോക്കുകള് , കിഴക്കേ മൂലയില് കൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്ന 8-10 ഷൂസുകള് , പിന്നെ മെക്കാനിക്കല് പ്രോജെക്ടിന്റെ ബാക്കിയായ ഒരു ഉന്തുവണ്ടിയും 2 ചട്ടിയുള്ള ഒരു ഗ്രൈന്ടെരും...ഇതൊക്കെയാണ് തറവാടിന്റെ വിസിറ്റിംഗ് റൂം ..നേരെ കാണുന്ന രാക്കിലേക്ക് വേണമെങ്കില് ഒന്ന് നോക്കിക്കോ ...അവിടെ ഉണ്ട് മൂട് തുളഞ്ഞ ഒരു മന്ന്ച്ചട്ടി , ആരൊക്കെയോ ഒപ്പെരഷന് പഠിച്ച ഒരു mp3 പ്ലയെറിന്റെ അസ്ഥികൂടം , നടുവ് മാത്രമല്ല വശങ്ങളും തുളഞ്ഞ കുറെ cd കള്, ഒരു ചായ കപ്പ് - അതിനു പറയാനുണ്ട് ഒരു പ്രണയകഥ ...അങ്ങനെ അങ്ങനെ ...ഈ റൂമിന് ചുറ്റുമായി 5 റൂമുകള് ....അവയോക്കെയാണ് തറവാട്ടിലെ പുലി മടകള് ....അങ്ങോട്ട് പോയാലോ ????</span><br />
<span style="font-size: small;">റൂം നമ്പര് 1</span><br />
<span style="font-size: small;">അന്തേവാസികളുടെ എണ്ണം : 2</span><br />
<span style="font-size: small;">ജില്കുഷ് എന്ന പാലക്കാരന് അച്ചായനും ജോമിന് എന്ന കീഴില്ലംകാരന് പാവംകുട്ടിയും ഈ റൂമിലാണ് കാലങ്ങളായി താമസം ...അടുക്കും ചിട്ടയുമുള്ള റൂം ...മുകളില് വച്ചിരിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങളുടെ ഭാരം താങ്ങാനാവാതെ നടുവ് വളച്ച 2 മേശകള് ...എന്നോ ഒരു കാലത്ത് കാല് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ഓര്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് 2 കസേരകള് ...ജോമിന്റെ മരുന്നുകള് ഒരു കുട്ടക്കകത്തു മാറ്റിവച്ചിരിക്കുന്നു ...അയല്പക്കത്തെ വീട്ടിലെ ചേട്ടന് പനി പിടിച്ചു എന്ന് കേട്ടാല് മതി ജോമിന് ഇവിടെയിരുന്നു തുമ്മാന് തുടങ്ങും ...ഭയങ്കര ആരോഗ്യവാ ...അവന് സ്വയം വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത് ചാച്ചന് , പാന്തെര് എന്നൊക്കെയാണെങ്കിലും ഞങ്ങള്ക്ക് അവന് ഞങ്ങളുടെ ഇന്ഫികുട്ടനാണു ...</span><br />
<span style="font-size: small;">മാണി sir ആണ് എന്റെ ജീവന് ,വായു ,ആത്മാവ് എന്ന് പറഞ്ഞു നടക്കുന്ന ജില്കുഷും മോശക്കാരനല്ല ...( ഒരു ഡൌട്ട് ; ഈ ജില്കുഷ് എന്ന് പറയണ പേര് നിങ്ങള് വേറെ എവിടെയെങ്കിലും കേട്ടിട്ടുണ്ടോ ??? ). അച്ചായന് അവന്റെ സ്വന്തം ശൈലിയില് സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയാല് പിന്നെ ചിരിച്ചു ചിരിച്ചു കണ്ണിന്നു വെള്ളം വരും ...അതാണ് അച്ചായന് ...ഈ റൂമിനെകുറിച്ച് ഇനിം പറയാനുണ്ട് ,ഒരുപാട് ...പക്ഷെ നമ്മുക്ക് സമയമില്ലല്ലോ ...അതുകൊണ്ട് അടുത്ത റൂമിലേക്ക് പോകാം ...</span><br />
<span style="font-size: small;">റൂം നമ്പര് 2</span><br />
<span style="font-size: small;">അന്തേവാസികളുടെ എണ്ണം : താമസിക്കുന്നവര് 2</span><br />
<span style="font-size: small;">താമസിച്ചവര് 3</span><br />
<span style="font-size: small;">തറവാടിന്റെ എല്ലാ ആഖോഷങ്ങളുടെയും തുടക്കം ഇ റൂമില് നിന്നുമാണ് .. പഠിക്കാനാനെങ്കിലും, കളിക്കാനാനെങ്കിലും , വെള്ളമടി ആണെങ്കിലും , ടൂര് ആണെങ്കിലും എല്ലാം ഇവിടെ നിന്ന് തുടങ്ങുന്നു ...കോടൂര് കൊട്ടാരത്തില് രാഹുല് എന്ന് സ്വയം പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന കരടി രാഹുല് എന്ന കണ്ണൂര് - കാരനാണ് ഈ റൂമില് ആദ്യകാലം തൊട്ടു ഉണ്ടായിരുന്ന ആള് ..കണ്ടാല് അത്രക്കൊന്നും പറയില്ലെങ്കിലും ആളൊരു ഭയങ്കരനാ ...കോളേജ് മൊത്തം താങ്ങുന്നത് ആ രണ്ടു ചുമലുകലാണ് ...ഇടക്ക് ഒരു താങ്ങ് സഹായം കൊടുക്കാന് പോലും ആരെയും ആ പരിസരത്തേക്കു അടുപ്പിക്കതില്ല , അത്രയ്ക്കാണ് ആത്മാര്ത്ഥത ...കോളേജ് ജനറല് സെക്രട്ടറി , nss ചെയര്മാന് , forum പ്രസിഡന്റ് തുടങ്ങി ഏതാണ്ട് 10 ഓളം ചുമതലകള് ആ തോളുകളില് ഭദ്രം ..അതാണ് kk</span><br />
<span style="font-size: small;">കുടവയറും തിരുമ്മി അങ്ങിനെ നടക്കുക ..അതാണ് മിതൂട്ടന്റെ ഹോബി ..മിത്തൂട്ടന് ഇങ്ങോട്ട് കുടിയേറിയതാണ് ...അടുത്ത റൂമില് നിന്നും ...കുടവയര് കൃത്യമായി വെക്കാന് ആ റൂമില് സ്ഥലം ഇല്ല്യാത്രേ ..പിന്നെ റൂം മാറുകയല്ലേ വഴിയുള്ളൂ ???? മിത്തൂട്ടന് കണ്ണൂര്കാരനാണെങ്കിലും ആളൊരു സമാധാനപ്രിയനാ ..പക്ഷെ , മിണ്ടാപൂച്ചയും ചിലപ്പോള് കലം ഉടക്കും ...</span><br />
<span style="font-size: small;">ഈ റൂമില് നിന്നും , തറവാട്ടില് നിന്നുപോലും ആദ്യമായി വിടപറഞ്ഞു പോയത് ഞങ്ങളുടെ അരുണ് s ആയിരുന്നു ...ആ പാവം കായംകുളംകാരന്റെ ഓര്മ്മകള് ഇന്നും ആ റൂമിന്റെ ചുവരുകളില് നിങ്ങള്ക്ക് കാണാം ...എല്ലാ വെള്ളമടിയിലും ഓര്മിക്കാനായി ഞങ്ങള് അവനൊരു പേരിട്ടു .."കുടിയന് "....ഇന്ന് അവനെ അരുണ് എന്ന് വിളിച്ചാല് അവന് പോലും ഒരു നിമിഷം ആലോചിക്കും ..." അരുണോ , അതാരാ???" സെക്കന്റ് ഇയര് പകുതി വരെ അവന് ഞങ്ങളുടെ ഒപ്പം ഉണ്ടായിരുന്നു ...പെട്ടെന്നാണ് ഒരു കൊടും കാറ്റായി അത് എത്തിയത് ..ഫസ്റ്റ് ഇയര് റിസള്ട്ട് ...മൊത്തത്തില് അടിച്ച 5 സപ്പ്ളികളില് 3 എണ്ണത്തിന്റെ കാര്യം വീട്ടില് പറഞ്ഞപ്പോലെ അച്ഛന് പറഞ്ഞു .." നീ ഡേ സ്കോളര് ആയാല് മതി ..." ഇന്ന് കുടിയനെ ഞങ്ങള്ക്ക് തറവാട്ടില് നിന്ന് മാത്രമേ നഷ്ടപെട്ടിട്ടുള്ളൂ ...ബാക്കി സപ്പ്ലിയുടെ എണ്ണം കൂടി പറഞ്ഞിരുന്നെങ്കില് ഒരു പക്ഷെ അവനെ എന്നെന്നേക്കുമായി ഞങ്ങള്ക്ക് .....ഹോ , ഓര്ക്കാന്കൂടി വയ്യ ...</span><br />
<span style="font-size: small;">ഈ റൂമില് ഓടി വന്നു , വന്നതിലും വേഗത്തില് റൂം മാറിയ ഒരു മനുഷ്യനുണ്ട് ...ജോണ് ..അത് വഴിയെ പറയാം...</span><br />
<span style="font-size: small;">രാജിവ്..അതായിരുന്നു അവന്റെ പേര്...സ്ഥലം ചെങ്ങനൂര്...വലിയ ശരീരവും അതിലും വലിയ മനസും...എഞ്ചിനീയറിംഗ് ജീവിതം അവനു നഷ്ടങ്ങള് മാത്രമേ നല്കിയിട്ടുള്ളൂ...ഒരു കാര്യതിലൊഴിച്ചു.. ജന്മാന്തരങ്ങളിലെ സ്വപ്നങ്ങള് പങ്കു വെക്കാന് അവനു കിട്ടി ഒരു പെണ്കുട്ടിയെ...അവന് പകുതി ഫിലിപിനോ ആയിരുന്നു...ഒരു അവധിക്കാലത്ത് അവിടെനിന്നു വന്നു..വേറൊരു അവധിക്കാലത്ത് എഞ്ചിനീയറിംഗ് ജീവിതം സമ്മാനിച്ച 44 സപ്പ്ലികലുമായി അവന് തിരിച്ചു പോയി, പഠനം പാതി വഴിയില്.. പഠനം മാത്രമായിരുന്നെങ്കില് സഹിക്കാമായിരുന്നു, ഒരു 5000 രൂപ കടവും ഉപേക്ഷിച്ചിട്ടാണ് അവന് പ്ലെയ്ന് കയറിയത്...</span><br />
<span style="font-size: small;">നമുക്ക് ഇറങ്ങാന് സമയമായി...</span><br />
<span style="font-size: small;">റൂം നമ്പര് 3</span><br />
<span style="font-size: small;">അന്തേവാസികളുടെ എണ്ണം : താമസിക്കുന്നവര് 3+/- 1</span><br />
<span style="font-size: small;">താമസിച്ചവര് 3</span><br />
<span style="font-size: small;">തറവാട്ടിലെ ഏറ്റവും പ്രശ്നബാധിത മേഖലയാണ് ഇത്...കഴിഞ്ഞ 4 വര്ഷത്തിനിടെ കോളേജില് നടന്ന 95% അടികള്ക്കും അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ ഈ റൂമുമായി എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ ബന്ധം കാണും..റൂമില് ഉള്ള എല്ലാവരും തികച്ചും സമാധാന പ്രിയരാന്നെങ്കിലും ആവേശത്തിന്റെതായ നിമിഷങ്ങളില് മനപൂര്വമല്ലെങ്കില് പോലും അവരും കാണും ഒരു സൈഡില്..പ്രണയത്തിന്റെ സുഗന്ധം എക്കാലത്തും ഈ റൂമില് നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു...രാജീവ് കൊണ്ടുവരുന്ന ദിവസങ്ങള് പഴക്കമുള്ള ബിരിയാണി മുതല്, അവള് വാങ്ങി കൊടുത്ത ശേഷം വെള്ളം കാണാത്ത ഷര്ട്ട്ഉകളുടെ വിയര്പ്പുമണം വരെ ഈ റൂമിനെ പുളകം കൊള്ളിച്ചിരുന്നു...</span><br />
<span style="font-size: small;">ശരത്...ഒരു ഹയര് ഓപ്ഷന് വണ്ടിയില് അടൂരില് ലാന്ഡ് ചെയ്ത തമിഴ് സിനിമയുടെ എന്സൈക്ലോപീഡിയ..വൈകിയെത്തിയ പ്രണയസാഫല്യം ആഘോഷിക്കുന്ന തിരക്കിലാണ് ഇന്ന് അവന്..."ആവേശത്തിനും വിവരമില്ലായ്മയ്ക്കും കൂട്ടായി ഇത്തിരി മണ്ടത്തരവും" ശരത്തിനെ കുറിച്ച് പഴയ റൂംമേറ്റ് ജില്കുവിന്റെ വാക്കുകള്...ചെട്ടികുളങ്ങരയാണ് അവന്റെ രാജ്യം..ഇപ്പോള് അവനെ ഈ റൂമില് നിങ്ങള് കാണുന്നില്ലെങ്കില് പേടിക്കേണ്ട...അടുത്തുള്ള ഏതേലും ബേക്കറിയില് കാണും...</span><br />
<span style="font-size: small;">ആലപ്പുഴ..മോഹന്ലാല്.. ത്രിഷ...തൊടുപുഴ...ഇടലി...സാമ്പാര്...ഉറക്കം....ഇവ എല്ലാത്തിനോടും ഒരേ വികാരമാണ് കൃഷ്ണദാസ് എന്ന kd-ക്ക്...ആക്രാന്തം...കോളേജിന്റെ അടുത്ത വഴിയിലൂടെ പോലും പോകുന്നത് മഹാ പാപമായി കണ്ടിരുന്ന kd, 100% അറ്റന്ടെന്സ് വാങ്ങാന് തുടങ്ങിയത് വളരെ പെട്ടെന്നായിരുന്നു...എവിടെയോ വായിച്ചതോര്ക്കുന്നു..."കാട്ടാളനെപോലും കാമുകനാക്കുന്ന മഹത്തായ പ്രതിഭാസമാണ് പ്രണയം." ക്ഷോഭിക്കുന്ന യൌവനം എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടില്ലേ kd യെ ആ കൂട്ടത്തില് പെടുത്താം..കാരണം ചോദിക്കാതിരുന്നാല് മതി...ചിലപ്പോള് നമ്മള് ക്ഷോഭിച്ചു പോകും...</span><br />
<span style="font-size: small;">രോഹിത്..ജാഫര് എന്ന ദുര്ഭൂതത്തിന്റെ പിടിയില് നിന്നും രക്ഷപെടാന് വേണ്ടി ഒരു കാലത്ത് ഹോസ്റ്റല് വരെ മാറേണ്ടി വന്ന ഒരു പാവം തിരുവനന്തപുരംകാരന്...അവന്റെ ഇഷ്ടങ്ങള് വളരെ വ്യത്യസ്തങ്ങളാണ്..ലിനക്സ് ,വിന്ഡോസ്,മാക് എല്ലാം അവനു അവന്റെ സ്വന്തം വീട്ടിലെ അംഗങ്ങളെ പോലെയാണ്..ചേട്ടന് ഫിലാടെല്ഫിയയില് മണ്ണ് ചുമന്നു നടക്കുമ്പോളും അച്ഛനും അമ്മയും മെഡിക്കല് കോളേജില് കൂലി പണി ചെയ്യുമ്പോളും പാവം രോഹിത് " worms" കളിക്കുകയായിരുന്നു...ബ്രിടാനിയയെ ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന രോഹിത് ഉറക്കത്തിലും പറയുന്നത് കേള്ക്കാം.."tin tin titin"</span><br />
<span style="font-size: small;">മുക്തി ...അന്നും ഇന്നും എന്നും ദുരൂഹതകള് മാത്രമായ കോഴിക്കോടുകാരന് ....അവന് ആരാ ??? എന്താ???? ഏവിടുന്നാ ??? എങ്ങനാ ???? അറിയാവുന്നവര് ചുരുക്കം ...ഇനി ഒരിക്കലും തറവാട്ടില് കാലുകുത്തില്ല എന്ന് പ്രതിങ്ങ്ഞ്ഞ എടുത്തു ഇറങ്ങി പോയ മുക്തി പിറ്റേന്ന് തന്നെ കയറി വന്നു എന്നത് അവന്റെ സ്വഭാവത്തിന്റെ മഹത്വം...ബംഗ്ലൂരില്നിന്നും ഡല്ഹി വഴി കോട്ടയം വരെ എത്തിനില്ക്കുന്ന അവന്റെ കുടുംബജീവിതം, പുറംലോകം അറിയാത്ത ഏതൊക്കെ വഴികളിലൂടെ യാത്ര ചെയ്തിട്ടുണ്ടെന്നോ ചെയ്യുമെന്നോ ദൈവത്തിനു ( സോറി , അവന് നിരീശ്വരവാദിയാണ് ) മാത്രമേ അറിയൂ... പക്ഷെ മുക്തി കിടിലനാട്ടോ ...ദേശാഭിമാനിയുടെ പഴയ ഒരു പരസ്യം കണ്ടിട്ടുള്ള ആരും മുക്തിയെ മറക്കാന് വഴിയില്ല ...</span><br />
<span style="font-size: small;">നമ്മുടെ മിതൂട്ടന്നു കുടവയര് സൂക്ഷിക്കാന് സ്ഥലം കൊടുക്കാത്തതും ഈ റൂം തന്നെ...</span><br />
<span style="font-size: small;">അടുത്തത് നവീന്... ഈ റൂമിലെ ഏറ്റവും നിരാശനായ, ഹതഭാഗ്യനായ ചെറുപ്പക്കാരന്...കൂടെ നടന്നിരുന്നവരെല്ലാം ഓരോരോ ജീവിതങ്ങളുമായി തിരക്കിലായപ്പോള് , ആളൊഴിഞ്ഞ ഫുട്ബാള് മൈതാനം പോലെയായി പാവം നവീന്റെ അവസ്ഥ ...ആഴ്ചകളുടെ കഷ്ടപ്പാടില് എഴുതിയ ലവ് ലെട്ടെര്നെ അവള് നിഷ്കരുണം പുച്ചിച്ചു തള്ളിയപ്പോളും തകരാതെ നിന്ന നവീന് തകര്ന്നു പോയത് കൂടെ നടന്ന ശരത്തും kdയും ചതിച്ചപ്പോലായിരുന്നു. പക്ഷെ എന്തൊക്കെയായാലും നവീന് തന്നെ " little super star". ഇപ്പോള് എല്ലാവരും കാത്തിരിക്കുന്നു നവീനിന്റെ നമ്പരിനായി.</span><br />
<span style="font-size: small;">റൂം നമ്പര് 4</span><br />
<span style="font-size: small;">അടുക്കള.. വിവരിക്കാന് വാക്കുകള് ഇല്ലാത്ത, വൃത്തിയുടെ കാര്യത്തില് ഒരു വിട്ടു വീഴ്ചയും ഇല്ലാത്ത, അകത്തേക്ക് പോകുന്നതിനേക്കാള് ദയനീയമായ സാധനങ്ങള് മാത്രം പുറത്തേക്കു വരുന്ന തറവാട്ടിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ റൂം. പരീക്ഷണംഗളും അതിന്റെ ബാക്കിയായ പൊട്ടിത്തെറികളും നടക്കുന്ന വേറൊരു ലോകമാണ് അത് . പുറത്തേക്കു വരുന്ന സാധങ്ങള് പോലെതന്നെ അതി ഭീഗരന്മാരായ പലരും ആ പടിവാതില് കടന്നിട്ടുണ്ട്. ഏറ്റവും ആദ്യം കടന്നു വന്നത് 'ഇപ്പൊ ഒടിഞ്ഞുപോകും മക്കളെ' എന്ന മട്ടിലുള്ള ഒരു ചേച്ചിയാണ്. അവര് ഒന്നേ കയറിയുല്ലു ആ ലോകത്തില്. പിന്നെ അവരെ ഈ ലോക്കാലിട്ടിയില് കണ്ടിട്ടില്ല. അതിനുശേഷമാണ് യഥാര്ത്ഥ കഥ തുടങ്ങിയത്. കാഴ്ച്ചയില് ബിന് ലാദനെ ഓര്മിപ്പിക്കുന്ന അജിത് അണ്ണന്, അയാള് ഉണ്ടാക്കിത്തന്ന പൊറോട്ടയും പുഴുങ്ങിയ മീനും, അജിത് അണ്ണനെ സഹായിക്കാന് വന്നു ഒടുക്കം തല്ലു കൊടുത്തിട്ട് പോയ മോഹനണ്ണന്, വ്യാജ cd വിറ്റു ലോക്കപ്പില് ആയ നാസര് ഇക്ക എന്ന ഭീഗരന്, ഇന്നും ആ പരീക്ഷണംഗല് വിജയകരമായി തുടര്ന്നുകൊണ്ട് പോകുന്ന സുഭദ്രാമ്മ, എല്ലാരും ഒന്നിനൊന്നു മെച്ചം. കുറച്ചു കാലം കൂടി ജീവിക്കണമെന്നു നിങ്ങള്ക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ടെങ്കില് ഒരു അപേക്ഷയുണ്ട്, വഴിതെറ്റി പോലും ആ വഴി പോകരുത്. അതുകൊണ്ട് തല്കാലം നമുക്ക് യാത്രയുടെ വഴി തിരിച്ചുവിടാം...</span><br />
<span style="font-size: small;">ഇതുപോലുള്ള ചില തന്ത്ര പ്രധാനമായ റൂമുകള് ഒഴിവാക്കിയാല് നമ്മള് നമ്മുടെ യാത്രയുടെ പകുതി ഭാഗം വളരെ വിജയകരമായി പൂര്ത്തിയാക്കി. ആ റൂമുകളില് ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഞെട്ടിപ്പിക്കുന്ന രഹസ്യങ്ങള്, അത് അങ്ങിനെ തന്നെ കിടക്കട്ടെ കുറച്ചു കാലങ്ങള് കൂടി.</span><br />
<span style="font-size: small;">ഇനി മുകളിലേക്ക്...</span>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-58482482509075392952015-02-11T09:47:00.000-08:002010-06-30T10:27:41.118-07:00ഇത് ഞങ്ങളുടെ ലോകം....contdഅപ്പോള് ഇനി മുകളിലേക്ക്...<br />
<span style="font-size: small;"></span><span style="font-size: small;">അവിടെ നിങ്ങളെ കാത്തിരിക്കുന്നത് വേറൊരു ലോകമാണ്.. നമ്മള് ഇപ്പോള് നടന്നു നടന്നു ആ ലോകത്തിലേക്കുള്ള പടികളുടെ അടുത്ത് എത്തിയിരിക്കുന്നു.. മുകളിലേക്ക് വളഞ്ഞു കയറിപോകുന്ന പടികള്. ഇടതു സൈഡില് അടുക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന കുറുവടികള്...പേടിക്കേണ്ട..കത്തിക്കാനുള്ള വിറകായും അവ ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്.<a name='more'></a>.ഓര്ര്മവച്ചോളൂ.. കൃത്യം 19-ആമത്തെ പടി നിങ്ങളെ മുകളിലെ ഇടനാഴിയില് എത്തിക്കും...ഗ്രില് ഇട്ട ആ വഴികളില് അവിടിവിടെയായി കിടക്കുന്ന ഹാന്ഗെര്കള്ക്കിടയിലൂടെ നടന്നു നിങ്ങള് എത്തുക അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു വാതലിനു മുന്പിലാണ്...ആ വാതില് നിങ്ങളോട് മന്ത്രിക്കും....</span><br />
<span style="font-size: small;">" welcome to the jungle "</span><br />
<span style="font-size: small;">അവിടെ നിന്നും അകത്തേക്ക്..</span><br />
<span style="font-size: small;">എപ്പോളും ഇരുളടഞ്ഞു കിടക്കുന്ന വിസിറ്റിംഗ് റൂം... ആ നിശബ്ദതയുടെ മൂകസാക്ഷി എന്നവണ്ണം ഒരു ക്യാരംസ് ബോര്ഡ്... ചിതറി കിടക്കുന്ന കോയിന്സ്...ഒരു കണ്ണാടി...ഏതോ ഒരു കാലത്ത് ഉപയോഗത്തിലുണ്ടായിരുന്നത് എന്ന് ഓര്മിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കുറച്ചധികം ബ്രഷുകളും പേസ്റ്റും...രാജീവിന്റെ ഓര്മയ്ക്കായി സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു ജോഡി ഷൂസുകള്...പൊളിഞ്ഞു തൂങ്ങുന്ന കൊള്ലിംഗ് ബെല്... പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ എല്ലാമെല്ലാമായ ഇന്റര്നെറ്റ് കണക്ഷനും wifi മോഡവും....</span><br />
<span style="font-size: small;">ഇനി റൂമുകളിലേക്ക്...</span><span style="font-size: small;"></span><br />
<span style="font-size: small;">റൂം നമ്പര് 1 :</span><br />
<span style="font-size: small;">അന്തേവാസികളുടെ എണ്ണം</span><br />
<span style="font-size: small;">താമസിക്കുന്നവര് : 3</span><br />
<span style="font-size: small;">താമസിച്ചവര് : 1</span><br />
<span style="font-size: small;">ഉണ്ടപ്ലാവ് ജാഫര്...കുടത്തില് നിന്നും നൂറ്റാണ്ടുകള്ക്കു ശേഷം പുറംലോകം കണ്ട ഭൂതത്തിനെ പോലെ എന്ത് കണ്ടാലും ഒരു ആവേശമാണ് ജാഫറിലെ കുഞ്ഞുമനസിന്...ഒരു വ്യത്യാസം മാത്രം..ഭൂതം വെറും കൈയ്യോടെയാണ് പുറത്തേക്കു വന്നതെന്ഗില്, ജാഫര് വന്നത് ഒരു കൈയില് ബാസ്കറ്റ് ബോളും മറു കൈയില് മാത്സ് ടെക്സ്റ്റും ആയാണ്...ഒരു കൈ കൂടി ഇല്ലാതിരുന്നത് ഭാഗ്യമായി...അല്ലായിരുന്നുവെങ്കില് അതില് കണ്ടേനെ രോഹിതിനെ.. ശ്ശൊ, അത് പറയാന് മറന്നു... ഞാന് ഒരു രോഹിതിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞിരുന്നില്ലേ????അവന് പേടിച്ചു ഹോസ്റ്റല്തന്നെ മാറിയതിന്റെ കാരണം ഇതുതന്നെ..ജാഫറിന്റെ സ്നേഹം...അതിനു പകരം വെക്കാന് ഒന്നുമില്ല.. രോഹിതിന്റെ ബ്രാന്ഡ് അംബാസടര് ആണ് ജാഫര്...രോഹിത് ഒന്ന് കരഞ്ഞാല് ജാഫര് 2 കരയും..പിന്നെ പരീക്ഷ...കള്ളകണക്കു എഴുതുന്നതില് അച്ഛനുള്ള കഴിവ് കുറച്ചെങ്കിലും മകനും കിട്ടിയിരുന്നെങ്കില് അവന് എന്നേ മാത്സ് പരീക്ഷ പാസ് ആകുമായിരുന്നു...പക്ഷെ, എന്തൊക്കെയായാലും ജാഫര് ഇല്ലായിരുന്നെങ്കില് ഞങ്ങളാരും ഒരു ടൂര് പോലും പോകുമായിരുന്നില്ല എന്നതൊരു സത്യാമാണ്...ജില്കുഷിനു മാണിയെപ്പോലെയാണ് ജാഫറിനു ടൂര്...അതും ഒരു ആവേശം...</span><br />
<span style="font-size: small;">അടുത്തത് അനൂപ് എന്ന PP. ഒരു കണ്ണൂര്കാരന്റെ എല്ലാ സ്വഭാവ വിശേഷണങ്ങളും ഒത്തിണങ്ങിയ, ലോകം മുഴുവനും കൂട്ടുകാരുള്ള, സോഫ്റ്റ്വെയറുകളുടെ ഇഷ്ടതോഴനായ PP യാണ് ഈ റൂമിലേക്ക് ആദ്യം കുടിയേറിയത്…രോഹിത് ഇറങ്ങിഓടിയ ഗ്യാപ് അവന് മുതലാക്കി… ഫസ്റ്റ്ഇയറില് വന്നപ്പോള് സാധാരണ കുട്ടിയായിരുന്ന PP വളരെ പെട്ടന്നാണ് “goth” ആയതും, അതിലും പെട്ടന്ന് “emo” ആയതും…കാഴ്ചയില് കാര്യമായ പ്രശ്നങ്ങളൊന്നും തോന്നില്ലെങ്കിലും അടുത്ത് പോയി നോക്കിയാല് കാണാം തുളഞ്ഞ പാടുകള്..”പിയേഴ്സ്” ചെയ്തതാ..പറയാന് മറന്നു..ഇവന് ഞങ്ങളുടെ "ഇക്രു മോനാട്ടോ"...കൈയിലിരുപ്പ് കൊണ്ടുതന്നെ കിട്ടിയ പേരാ..ഇപ്പോള് PP ബിസിയാ..കാരണം എന്താണെന്നല്ലേ???? കറുത്ത വള്ളി നിക്കറും ഇട്ടു കുടവയറും കുലുക്കി ഇപ്പോള് ഡാന്സ് പ്രാക്ടീസ് ചെയ്യുവാ PP. ആര്ട്ട്സിന് കളിക്കാന്.."ഞാന് ഞാന് ഘടോല്കച്ചന്...കുട്ടികുരുമ്പുള്ള വീരന്....?" എന്താ അല്ലെ????</span><br />
<span style="font-size: small;">നമ്പീശന്...നവനീത് എന്നോ മറ്റോ ആണ് യഥാര്ത്ഥ നാമം..അത് ഇന്ന് അവനുപോലും അറിയത്തില്ല..ആള് തൃശൂര് കാരനാണ്..കൈരളിയിലെ സ്റ്റാര് വാര് എന്ന പ്രോഗ്രാമാണ് നമ്പീശനെ ഹിറ്റ് ആക്കിയത്..ഒരു മാസത്തെ പ്രക്ടിസും കഴിഞ്ഞു മത്സരത്തിനു പോയി, പോയതിനെക്കാലും വേഗത്തില് തിരിച്ചു വന്ന നമ്പീശന് പക്ഷെ ഫേമസ് ആയത് ഒറ്റ ഡാന്സ്ഓടെയാണ്...ആ ഡാന്സിന്റെ വീഡിയോ ഇന്നും കോളേജില് ചൂടപ്പം പോലെ വിറ്റു പോകുന്നു...വയലാര് ശരത് ചന്ദ്ര വര്മ തന്റെ അമ്മാവനായതുകൊണ്ട് നമ്പീശന് സംഗീതത്തിലും ഒരു കൈ നോക്കിയിട്ടുണ്ട്..പക്ഷെ ഇടക്ക് ഇടക്ക് ഐസ് ക്രീം കഴിക്കാന് തോന്നുന്നതുകൊണ്ട് ആണോ എന്നറിയില്ല സൌണ്ട് പഴയതുപോലെ പോരാ...എന്തൊക്കെയായാലും നമ്പീശന് എല്ലാ സായം സന്ധ്യകളിലും, ഒരു മണി വീണയും മീട്ടി, തന്റെ നഷടപെട്ടുപോയ സ്വര മാധുര്യം വീണ്ടെടുക്കുന്നതിനായി ക്ഷെമയോടെ, സാദകം ചെയ്യുന്നത് കാണുമ്പോള് ആ ആത്മാര്തതക്ക് മുന്പില് ശിരസു നമിച്ചു പോകും...നമ്പീശന് ഈ റൂമില് എത്തിയത് ഒരു പാലക്കാടന് ഭീകരന്റെ പിടിയില് നിന്നും രക്ഷപെടാനാണ്..ആ കഥ വഴിയെ....</span><br />
<span style="font-size: small;">അപ്പോള് നമുക്ക് ഇറങ്ങാം അല്ലെ????</span><br />
<span style="font-size: small;">റൂം നമ്പര് 2:</span><br />
<span style="font-size: small;">അന്തേവാസികളുടെ എണ്ണം :</span><br />
<span style="font-size: small;">താമസിക്കുന്നവര് 3</span><br />
<span style="font-size: small;">താമസിച്ചവര് 1</span><br />
<span style="font-size: small;">തറവാട്ടിലെ ഏറ്റവും വൃത്തിയുള്ള റൂം...അന്തേവാസികളുടെ ഗുണം കൊണ്ടാണോ അതോ വീടിന്റെ വാസ്തുവിന്റെ പ്രശ്നം കൊണ്ടാണോ എന്നറിയില്ല ഈ റൂമില് അവിടെ താമസിക്കുന്നവര് പോലും കയറാറില്ല.. ഈ റൂമില് നിന്നും ജീവനുംകൊണ്ട് രക്ഷപെട്ടത് pp മാത്രം..</span><br />
<span style="font-size: small;">ഹരി...ബോംബെ നഗരം കണ്ടിട്ടുള്ളതില് വച്ച് ഏറ്റവും ഭീഗരനായ പിടികിട്ടാപ്പുള്ളി...ദാവൂദ് ഇബ്രാഹിം വരെ ഹരി കഴിഞ്ഞേ വരൂ..അതാണ് ഹരി...ബോംബെ നഗരത്തെ കിടുകിടാ വിറപ്പിച്ച, അവസാനം കേരളത്തിലേക്ക് ചേക്കേറിയ ഹരി...ukg-ഇയില് വച്ച് കേരളത്തിലേക്ക് വണ്ടി കയറിയ ഹരി നേരെ എത്തിയത് പൂച്ചാക്കല് എന്ന മഹാ നഗരത്തില്...അവനാണ് ഈ റൂമിലെ ഒന്നാമത്തെ പ്രതിനിധി..തറവാട്ടിലെ ഹിന്ദി-യുടെ അവസാനവാക്ക് എന്ന ബഹുമതി ലഭിച്ചതും മറ്റാര്ക്കുമല്ല...പ്ലാനിങ്ങിലും അഗ്രഗണ്യനാണ് ഹരി എങ്കിലും ആ പ്ലാനിംഗ് പോലെ ഈ ലോകത്തില് ഒരു കാര്യവും നടക്കാറില്ല എന്നുള്ളതാണ് സത്യം...തല്ലു കൊടുക്കുന്നതിനേക്കാള് എളുപ്പമാണ് വാങ്ങിക്കുന്നത് എന്ന് തെളിയിച്ച തറവാട്ടിലെ ഏക വ്യക്തിയും ഹരി തന്നെ...ഇങ്ങനെ ഒട്ടനവധി ബഹുമതികളുമായി ഹരി ജീവിക്കുന്നു...തറവാടിന്റെ ലോകത്തില്...<br />
<br />
നിശബ്ദനായ രാക്ഷസന്...ജോണിനെ കുറിച്ച് ചോദിച്ചാല് കിട്ടുന്ന ഉത്തരം അതാണ്...പഴയ കുപ്പി, പാട്ട പെരുക്കാനുണ്ടോ എന്ന് അന്വേഷിച്ചു നടക്കുന്ന ജോണ് ആണ് തറവാട്ടിലെ കുപ്പി കളക്ഷന് വിജയകരമായ രീതിയില് മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകുന്നതില് മുഖ്യ പങ്കു വഹിക്കുന്നത്..എവിടെ ഒരു കുപ്പി കണ്ടാലും ചാടി വീഴുന്ന ജോണ് പക്ഷെ പ്ലാസ്റ്റിക് കുപ്പികളെ പൂര്ണമായും അവഗണിക്കുന്നത് എന്തിനാണെന് ഇത് വരെയും പിടികിട്ടിയിട്ടില്ല...പഠനമായാലും കളിയായാലും എല്ലാം സമാധാനത്തിന്റെ പാതയില് ആയിരിക്കണം എന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന എറണാകുളംകാരനാണ് ജോണ്....മിതൂട്ടന് കുടവയര് വെക്കാന് സ്ഥലം അന്വേഷിച്ചു ഇറങ്ങിയപ്പോള് തന്റെ ബെഡ് അവനായി മാറ്റിവച്ച് ആ റൂമില് നിന്നും ഇറങ്ങി, അറിഞ്ഞുകൊണ്ട്തന്നെ ഹരി എന്ന ട്രെയിനിനു മുന്പില് തല വച്ച് കൊടുത്ത മഹാനാണ് ജോണ്...കുപ്പികള് പെരുക്കുന്നതിലുള്ള ആക്രാന്തം അവനെ നാടോടി ജോണ് ആക്കി...മെസ്സിലെ കണക്കില്ല കൃത്യത അവനെ കണക്കു ജോണ് ആക്കി...ഇങ്ങനെ ഒരുപാട് പേരുകള് അവന് തന്റെ പേരില് കുറിച്ചിട്ടു...<br />
<br />
യക്ഷി മുന്പില് കാണുന്നവരോടെല്ലാം ചുണ്ണാമ്പ് ചോദിക്കും എന്ന് പറയുന്നത് പോലെയാണ് ഷാരുനിന്റെ കാര്യങ്ങള്...കഞ്ഞിക്കലം എപ്പോള് മുന്പില് കണ്ടാലും അപ്പോള്ത്തന്നെ അതില് കൈ ഇട്ടു വാരാന് തോന്നും..അങ്ങിനെ അവനൊരു പേരും കിട്ടി...ഭക്ഷണ ഭൂതം...തറവാട്ടില് വൈകി വന്ന അതിഥി ആണവന്...മണ്ടത്തരങ്ങള് അതിന്റെ മാക്സിമത്തില് എവിടെ കാണാന് സാധിക്കുമോ, അതു ഇവിടെ മാത്രമാണ്..ഒരു ജനുവരി 1-ആം തിയതി തറവാടിന്റെ അടുക്കളയില് കയറിപ്പറ്റിയ അവന് പിന്നീട് പുറത്തിറങ്ങിയത് ജിമ്മില് പോകാന് വേണ്ടി മാത്രമാണ്..ഷാരുന് എന്ന് കേള്ക്കുമ്പോള് മനസ്സില് ഓടി വരുന്ന ഒരു ചിത്രമുണ്ട്..ഒരു രാത്രിയില് അടിച്ചു കിണ്ടിയായി അവന് എങ്ങിനെയോ അടുക്കള തപ്പി പിടിച്ചു..അതിന്റെ റിയാക്ഷന് അതി ഭയഗരമായിരുന്നു...പിറ്റെന്നത്തെക്ക് കറി വെക്കാനായി വാങ്ങി വച്ചിരുന്ന ഒന്നര കിലോ തക്കാളി, 6 ഉരുള കിഴങ്ങ്, അര കിലോ പച്ച മുളക്, 5 ക്യാരാട്റ്റ്, കുറെ കോവയ്ക്ക എന്നിവ പിന്നീട് പുറംലോകം കണ്ടിട്ടില്ല...അത് പോരാഞ്ഞു അന്ന് രാത്രി ഫുഡ്, ഫുഡ് എന്ന് പറഞ്ഞു അവന് കഞ്ഞിക്കലം തലയിലൂടെ കമിഴ്ത്തി സുഖമായി സ്റ്റോറില് കിടന്നുറങ്ങി...<br />
<br />
pp ഈ റൂമില് നിന്നും ബോംബെ ട്രെയിന് ഇടിക്കാതെ എങ്ങിനെയോ രക്ഷപെടുകയായിരുന്നു...മുന്ജന്മ സുകൃതം..<br />
<br />
അയ്യോ..ട്രെയിന് വരാന് സമയമായി..എത്രയും പെട്ടെന്ന് രക്ഷപെടാം..<br />
<br />
റൂം നമ്പര് 3 <br />
<br />
അന്തേവാസികളുടെ എണ്ണം : താമസിക്കുന്നവര് 2 <br />
രക്ഷപെട്ടവര് 1 <br />
<br />
ആദ്യം രക്ഷപെട്ട ഭാഗ്യാവാന് ആരാണെന്ന് പറയാം..നമ്പീശന്...കാരണം വഴിയെ പറയാം...<br />
<br />
മാണ്ടാ...ചൂട്ടു വെള്ളം...സിനിമ നോക്കാം...മുക്ക്....ചീര്പ്പ്...ഈ മലയാളം ഒക്കെ വരുന്നത് ഒരു പ്രത്യേകതരം ജീവിയില്നിന്നാണ്...ഇതിനെ കണ്ടു കിട്ടുന്നത് പാലക്കാടന് പാടശേഖരങ്ങളിലും...അവന് ഫെബിന്...തറവാടിന്റെ എഴുത്തച്ഛന്...ഫെബിനും അവന്റെ ചെക്കന്മാരും കാട്ടികൂട്ടുന്ന വീര കഥകള് കേട്ട് പേടിചു ഉറങ്ങാതെ നേരം വെളുപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് അവന്റെ പഴയ കാല റൂംമേറ്റ് നമ്പീശനും അബിത്തും.. ആ പേടി പിന്നീട് ഒരു നിത്യ സംഭവമായപ്പോള് ആ റൂമില് നിന്നും രക്ഷപെടുകയല്ലാതെ നമ്പീശന് മറ്റു മാര്ഗങ്ങളൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു...കഥകലെക്കാലും കഷടമായിരുന്നു അവന്റെ അട്ടഹാസങ്ങള്...സമാധാനത്തിന്റെ ദിവസങ്ങളില് വരുന്ന എക്സാം റിസുല്ടുപോലെയായിരുന്നു ആ ചിരികള്..അവ അവന്റെ റൂംമെട്സിനെ ഉറക്കത്തിലും പേടിപ്പിച്ചു...ടെരാടൂന് എന്ന വിദൂര ദേശത്ത് നിന്നും വിരുന്നെത്തിയ അവന് ചെറുപ്പത്തില് പുള്ളി പുലിയുടെ കൂടെ കളിച്ചിട്ടുണ്ട്...കാട്ടാനയെ വീടിന്റെ ജനലിനുള്ളിലൂടെ തൊട്ടിട്ടുണ്ട്..അന്നൊക്കെ അവന്റെ വീടിന്റെ ഒരു വശത്ത് വെയിലും മറു വശത്ത് മഴയുമായിരുന്നു...അവന് പറയുന്ന കഥകളുടെ കാഠിന്യം ഇപ്പോള് നിങ്ങള്ക്കു മനസിലായിക്കാണും എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു...പക്ഷെ, എന്തിരുന്നാലും ആളൊരു ഉപകാരിയാനെ... <br />
<br />
അബിത്ത്.....ഈ ബ്ലോഗിന്റെ സൃഷ്ടാവ് (ഇത് അബിത് എഴുതുന്നതല്ലാട്ടോ)...അപ്പൂസ് ,നത്ത് ഇങ്ങനെ പല നാമങ്ങളില് അവന് അറിയപെടുന്നു ...YMCAയുടെ എന്തൊക്കെയോ ആയിരുന്ന അവന് തറവാട്ടില് നിന്നും ആ പേരും പറഞ്ഞു പലപ്പോഴും മുങ്ങാറുണ്ട് എവിടെയ്കാന് പോകുന്നതെന്ന് ആര്കും അറിയില്ല(അബിത്തിനെ ആരും സംശയിക്കരുത് ) .... രാത്രിയില് തറവാടിന്റെ ടെറസിന് മുകളില് ഒരുകാലത്ത് അവന് ..ഗോപി കുട്ടനെയും അപ്പു കുട്ടനെയുമൊക്കെ അന്വേഷിച്ചു നടന്നിട്ടുണ്ട്.....ഒരുപാട് പാഴ് പ്രണയങ്ങളുടെ കഥ പറയാനുള്ള അബിത്ത്നു പെണ്കുട്ടികളുടെ മൊബൈല് നമ്പര് വാങ്ങാന് ഒരു പ്രത്യേക കഴിവ് തന്നെയുണ്ട്...എന്തോക്കെയിരുന്നാലും അബിത്തൊരു കലകാരനാട്ടോ ...തറവാട് ഫാക്റ്റ്സിന്റെ ഉപജ്ഞാതാവ് ...തറവാട് ബ്ലോഗിന്റെ എഡിറ്റര് .....അങ്ങനെ അപ്പൂസ് ഒരു സംഭവം തന്നെയാണെന്ന് പറയാം..<br />
<br />
<br />
റൂം നമ്പര് 4<br />
<br />
തറവാടിന്റെ സിനിമ ഹാള്...അതി പ്രശസ്തമായ പല സിനിമകളും അരങ്ങേറുന്നത് ഇവിടെയാണ്...രാവും പകലും ഒരു പോലെ പ്രകാശിക്കുന്ന ഈ റൂമില് ആളനക്കം ഇല്ലാത്ത നിമിഷങ്ങളില്ല..ഉറക്കമില്ലാത്ത രാവുകള് സമ്മാനിക്കുന്ന ഈ റൂമില് നിങ്ങള് അധിക സമയം നില്ക്കേണ്ട..ഒരു പക്ഷെ ആ മനോഹാരിത നിങ്ങളെയും ആകര്ഷിച്ചെക്കാം...<br />
<br />
ഇനിയുള്ള റൂമുകളില് അന്യര്ക്ക് പ്രവേശനമില്ല...തന്ത്ര പ്രധാനമായ ചില മേഘലകലാണ് അവയെല്ലാം...ആ റൂമുകളിലേക്ക് കടക്കണമെങ്കില് നിങ്ങള് പലതും തെളിയിക്കേണ്ടി വരും ...നിങ്ങള് ഒരു യഥാര്ത്ഥ തറവാടിയന് ആകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു...<br />
<br />
അതുകൊണ്ട് നമുക്ക് തല്ക്കാലം പുറത്തേക്കു നടക്കാം..ഇനി ബാക്കിയുള്ളത് തറവാടിന്റെ ആകാശമാണ്...എന്തായാലും ഈ വഴിക്ക് ഇറങ്ങിയതല്ലേ??? അവിടെ വരെ കൂടി പോയിട്ട് വരാം...<br />
<br />
വീണ്ടും ഒരു 19 പടികള്..അവ കയറിയാല് നിങ്ങള് എത്തുക വിശാലമായ ആകാശത്തിന്റെ കീഴില് അതിലും വിശാലമായ തറവാടിന്റെ ട്ടെര്രസിലെക്കാന് ...പകലുകളില് നിശബ്ദവും രാവുകളില് വാചാലവുമാകുന്ന ഈ പ്രത്യേക ഭൂപ്രകൃതിയിലേക്ക് കാലെടുത്തു വക്കുമ്പോള് നിങ്ങള്ക്ക് കാണാം 2 വലിയ വാട്ടര് ടാങ്കുകള്...അതിനു കൂട്ടായി കുറെ കാലൊടിഞ്ഞ കസേരകള്... പകല് വെയിലിന്റെ കാഠിന്യത്തില്, സായാഹ്ന്ന സൂര്യന്റെ പ്രശോഭയില് മയങ്ങി കിടക്കുന്ന ആ ലോകം രാത്രിയുടെ സാന്നിധ്യത്തില് അതി വേഗമാര്ന്നൊരു ഭാവം ആര്ജിക്കുന്നു...ഒട്ടനവധി പ്രണയ സന്തര്ഭങ്ങള്ക്ക് മൂക സാക്ഷിയായിട്ടുള്ള ആ പ്രകൃതി നിങ്ങള്ക്ക് പറഞ്ഞുതരും ഒരു 1000 പ്രണയ കഥകള്...ഇവിടെ ഏതെങ്കിലും ഒരു രാത്രിയില് കഴിചു കൂട്ടിയാല് നിങ്ങളിലും നഷ്ടപ്പെട്ട്പോയ ഒരു പ്രണയത്തിന്റെ ഓര്മ്മകള് നാംബിടുമെന്നു തീര്ച്ച ... <br />
<br />
കുറച്ചുകൂടി മുന്പോട്ടു നടന്നോളൂ..ഇപ്പോള് ദൂരെ നമ്മള് കാണുന്നത് നമ്മള് വന്ന വഴി തന്നെയാണ്...MC റോഡ്...ചീറി പാഞ്ഞു പോകുന്ന വാഹനങ്ങള്...നാദം-നയനം തീയേറ്ററുകള്...അപരിചിതരായ ആളുകള്...എല്ലാം പഴയതുപോലെ തന്നെയുണ്ട്..<br />
<br />
അങ്ങിനെ തറവാടിന്റെ ഒരു മുഖത്തിന്റെ പ്രസക്ത ഭാഗങ്ങള് നിങ്ങള് കണ്ടു കഴിഞ്ഞു...അപ്പോള് നമുക്ക് തിരിച്ചു പോവാന് സമയമായി... പതിയെ പടികള് ഇറങ്ങി താഴേക്കു...അവിടെനിന്നും റോഡിലേക്ക്..പിന്നെ സ്റാന്റിലേക്ക്...അവിടെ നിങ്ങള്ക്കായി ആരോ ഒരുക്കിയിരിക്കുന്ന ഏതെങ്കിലും ഒരു വാഹനം കാത്തു കിടപ്പുണ്ടായിരിക്കും...അതില് കയറി മറ്റൊരു യാത്രയിലേക്ക്... ഞങ്ങളുടെ തറവാട് ഓര്മകളുടെ ഏതെങ്കിലും ഒരു കോണിലേക്ക്...... <br />
</span>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-15617453565190642752013-02-11T21:38:00.000-08:002010-06-30T10:29:59.474-07:00tHa-6-vAd fActs എന്നാല്...<span style="font-size: small;"></span><br />
<span style="font-size: small;">ഇത് ഒരു യാത്രയാണ്…ഞങ്ങളുടെ – തറവാട്യന്സിന്റെ- ജീവിതങ്ങളിലൂടെ… sms-കളുടെ കൂട്ടുതേടി… ഭാവനകളുടെ ചിറകിലേറി… പറന്നു പറന്നു പറന്നു അങ്ങിനെ ഒരു യാത്ര… പൊയ് മറഞ്ഞ 4 വര്ഷങ്ങള് ഇവിടെ വീണ്ടും ഓര്മകളുടെ ചിറകു വിരിച്ചു അനന്തമായ ആകാശത്തിന്റെ ചെരുവുകളില് …<a name='more'></a></span><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ഏതോ ഒരു രാവിന്റെ ഏതോ ഒരു നിമിഷത്തെ തമാശയില് ഉരുത്തിരിഞ്ഞതാണ് tHa-6-vAd fActs എന്ന ഒരുകൂട്ടം sms-കള് … അത് പിന്നീട് ഞങ്ങളുടെ ഒപ്പം സഞ്ചരിക്കാന് തുടങ്ങി…ഞങ്ങളെ തോല്പ്പിച്ചു മുന്നേറി… ഞങ്ങളുടെ തറവാടിന്റെ ഓരോ സ്പന്തനവും ആ sms-കളിലുണ്ടായിരുന്നു…ഒരുപാട് കളിയാക്കലും, തമാശയും,അടിപിടിയും, പിണക്കങ്ങളും, കൂടെ രണ്ടു തുള്ളി കണ്ണ്നീരും… എല്ലാം എല്ലാം ആ sms-കളിലുണ്ട്…</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ആ കൊച്ചു കൊച്ചു വര്ത്തമാനങ്ങള് ഇതാ ഇവിടെ നിങ്ങളുടെ മുന്പിലേക്ക് ഞങ്ങള് സമര്പ്പിക്കുകയാണ്…</span>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-56180894278425778192010-10-19T06:25:00.000-07:002010-10-19T07:34:44.191-07:00ഓര്മ്മകള്...<div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">പലയിടങ്ങളിലായി പൊളിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ ആ സിമന്റ് പടവുകളിറങ്ങുമ്പോള് ഞാന് തനിച്ചായിരുന്നു...വശങ്ങളിലെ കൈവരികളില് മഴത്തുള്ളികള് മണ്ണിലലിയാന് ഒരു ചെറു കാറ്റിനെ കാത്തിരിക്കുന്നു...കര്ക്കിടമാസം കഴിഞ്ഞിട്ടും തോരാതെ പെയ്യുന്ന മഴ ഒട്ടൊന്നു കുറഞ്ഞപ്പോള് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയതാണ് ഞാന്...മഴ ഇപ്പോളും ചാറുന്നുണ്ട്...മുന്നില് മലങ്കര ഡാമിന്റെ ജലാശയം..പച്ചയും നീലയും നിറങ്ങളിലായി നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ജലാശയത്തില് കുഞ്ഞു മഴത്തുള്ളികള് വലയങ്ങള് തീര്ക്കുന്നു...ദൂരെ ഇലവീഴാ പൂഞ്ചിറ മലകളെ കോടമഞ്ഞ് മൂടി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു..ഇടതു വശത്ത് നോക്കെത്താ ദൂരത്തോളം പരന്നു കിടക്കുന്ന മലങ്കര എസ്റ്റെട്ടിലെ റബര് മരങ്ങള്ക്കിടയിലൂടെ മഞ്ഞു കണങ്ങള് ഉയര്ന്നു പൊങ്ങുന്നു...</span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">നിരവധി തവണ പകലും രാത്രിയും ഒക്കെയായി കറങ്ങി നടന്നിട്ടുള്ള ഈ വഴികളില് ഇന്ന് ആളും അനക്കവുമില്ല...ഇടക്ക് മണ്ണുമായി വന്നു പോകുന്ന ടിപ്പര് ലോറികള്...കുന്നിക്കുരുപോലും വിറ്റു കാശാക്കുന്ന മലയാളിയുടെ പുതിയ ബിസിനസ്...ഡാമിലെക്കിറങ്ങി കിടക്കുന്ന ഒരു പടിയില് ഞാന് ഇരുന്നു..</span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഇതേ പടവുകളിലിരുന്നാണ് 2 വര്ഷം മുന്പ് ഒരു ഡിസംബര് 30 നു രാത്രിയില് ഒരു കുപ്പി ബിയറുമായി ശരത്ത് കാഞ്ഞിരപ്പള്ളിയിലെ റബര് മരങ്ങള്ക്കിടയിലെ സ്വപ്നങ്ങളെകുറിച്ചു പറഞ്ഞത്....KD തൊടുപുഴയില് പോയി ഇഡലിയും സാമ്പാറും കഴിച്ച കഥ പറഞ്ഞത്...ഡിസംബര് മാസത്തിലെ തണുപ്പില് ലയിച്ചു മണിക്കൂറുകള് അവിടെ ഇരിക്കുമ്പോള് ആ രാത്രിയില് ഒരു പാക്കറ്റ് കടലക്കും ഒരു ബിയറിനും ആയുസ് വളരെ കൂടുതലായിരുന്നു ...ഒരു കൈയില് ഫോണും മറു കൈയില് പെപ്സിയുമായി ഓടിനടന്നു കഥ കേള്ക്കുന്ന ജാഫര്...11 മണിക്ക് തിരിച്ചു പോരുമ്പോള് കാറില് ഇരുന്നു അബിത്ത് പറഞ്ഞ കോഴിക്കോടന് അനുഭവങ്ങള് ...</span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ആദ്യം ഈ വഴി നടന്നു വന്നത് ജൈബിയാണ്...2007-ലെ ഒരു മഴക്കാലത്ത്...ഇടുക്കിയിലേക്ക് പോകുന്ന വഴി ഡാമിലെത്തി മതിലില് ചാടിക്കയറിയതും നിരോധിത മേഖലയില് കയറി ഫോട്ടോ എടുത്തതും എല്ലാം കഴിഞ്ഞിട്ട് വര്ഷങ്ങള് കുറച്ചു അധികം ആയിരിക്കുന്നു...അന്ന് മുതല് ഏതാനും മാസം മുന്പുവരെ ഓര്മ്മിക്കാന് ഒരുപാടുണ്ട് ഈ പ്രകൃതിയെ കുറിച്ച്...പിന്നീട് ഹരിയും , കുടിയനും , പി പി യും (ജാഫറും ഞാനും പെര്മനെന്റ് ആണല്ലോ) വന്നതും ഇത്തവണ ഫോട്ടോ എടുത്തപ്പോള് ഗാര്ഡ് ഓടിച്ചതുമെല്ലാം രസകരങ്ങളായ ഓര്മ്മകളാണ്..അതും ഒരു ഡിസംബര് മാസത്തിലായിരുന്നു...ന്യൂ ഇയറിനു തലേദിവസം... അതിനു ശേഷം ഒരു നട്ടുച്ചക്ക് ജില്ക്കുഷും തുണ്ടനും ആ വഴി നടന്നു തീര്ത്തു ചുട്ടു പൊള്ളുന്ന വെയിലില്...രാജീവുമായി വീണ്ടും ഒരു രാവിനു കൂടി ഈ ജലാശയം സാക്ഷിയായി..അന്നും പറയാന് കഥകള് ഉണ്ടായിരുന്നു ഒരുപാട്...</span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">ഓര്ക്കുട്ടും ഫെസ്ബുക്കും മൊബൈലും കമ്പ്യൂട്ടറും ടിവിയുമൊക്കെ അടിച്ചെല്പ്പിച്ച ഏകാന്തത...ചുറ്റിനും എല്ലാവരും ഉണ്ടെന്നു വിളിച്ചു പറയുമ്പോളും ഏകനായി നടക്കേണ്ടി വരുന്ന, സത്യത്തില് കൂട്ടിനു ആരുമില്ലാത്ത ഇന്നത്തെ ലോകം...ഓടിത്തീര്ക്കാന് 24 മണിക്കൂര് തികയാതെ വരുന്ന ജീവിതം...നഷ്ടമാകുന്ന ഓര്മ്മകള്...ആ തിരക്കിന്റെ കണ്ണിയാകുന്നതിനു മുന്പ് എനിക്കായി ഇനിയും അവശേഷിച്ചിരിക്കുന്ന ഏതാനും മണിക്കൂറുകള്...ആ മണിക്കൂറുകളില് ഓര്മകളെ കുറിച്ചുള്ള ഓര്മ്മകളുമായാണ് ഞാന് ഈ വഴി വന്നത്...ഫോട്ടോകള്ക്കോ വീഡിയോകള്ക്കോ എഴുതി നിറച്ചിരിക്കുന്ന വിവരണങ്ങള്ക്കോ, പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്ന വാക്കുകള്ക്കോ പകര്ന്നു നല്കാനാവുന്നതിലും കൂടുതല് സൌരഭ്യം തനിച്ചിരിക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളില് ക്ഷണിക്കാതെ കടന്നുവരുന്ന ഓര്മ്മകള്ക്കുണ്ട് എന്നുള്ളതിന് തെളിവ് ഇപ്പോള് എന്റെ കണ്മുന്നിലുള്ള ഈ ജലാശയം മാത്രം...</span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div><span class="Apple-style-span"><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium;">മാനം വീണ്ടും കറുത്ത് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...കാലത്തിന്റെ അനിവാര്യതകള്ക്കു മുന്നില് പ്രകൃതിയും തലകുനിക്കുന്നതുപോലെ...ചിലപ്പോള് എനിക്കും ഓര്മകളെ നഷ്ടമാകാന് തുടങ്ങുകയായിരിക്കും...</span></span></div><div> </div>abith francishttp://www.blogger.com/profile/03637892916357365521noreply@blogger.com9tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-1593685766589651022010-06-29T04:24:00.000-07:002010-06-29T04:28:35.475-07:00ഒരു യാത്ര...<span style="font-size: small;"> </span><br />
<span style="font-size: small;"> 8 മണി...അലാറം അടിക്കാന് തുടങ്ങിയിട്ട് കുറെ സമയമായി...അടുത്ത് പാവം ഫെബിന് മൂടിപ്പുതച്ചു കിടന്നുരങ്ങുന്നുണ്ട് ... അലാറം ഓഫ് ചെയ്തു. ഇനിയും അടിച്ചാല് അവന് എന്നെ അടിക്കും. എന്തായാലും എനീല്ക്കാതെ വേറെ വഴിയൊന്നുമില്ല. ഇന്ന് മഹത്തായ ഒരു യാത്ര ഉള്ളതല്ലേ.....</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ഇന്നലെ വെള്ളമടിക്കുമ്പോള് ഒരു പ്രാര്ത്ഥനയെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.."ഈശ്വരാ...രാവിലെ ഹാങ്ങ് ഓവര് ഉണ്ടാവരുതേ..." കോളെജിലേക്ക് പോയിട്ട് കുറച്ചായി..മനപൂര്വം പോവാത്തതല്ല.. ഓരോരോ പ്രശ്നങ്ങള്, പ്രാരാബ്ധങ്ങള്.."എന്തായാലും നാളെ ഞാന് പോയിരിക്കും..ഇത് സത്യം സത്യം സത്യം.."</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">അങ്ങിനെയാണ് ഈ നേരത്തെയുള്ള എണീക്കല്..ഇവിടെ തറവാട്ടില് എല്ലാവരുടെയും സമയം മിനിമം 9 മണിയാണ്..പക്ഷെ ഇന്ന് ഞാന് വാശിയിലാണല്ലോ... പുറത്തു നല്ല മഴ..തെങ്ങോലകളില് മഴത്തുള്ളികള് ഒഴുകി വീഴുന്നു...തുറന്നിട്ട ജാലകങ്ങളിലൂടെ പാഞ്ഞെത്തുന്ന കുളിര് കാറ്റ് .. ഫുള് സ്പീഡില് കറങ്ങുന്ന ഫാന്..നല്ല തണുപ്പ്.. അടുത്തുള്ള പെട്രോള് പമ്പില് നിന്നും കേള്ക്കുന്ന ഏതോ പഴയ മലയാള ഗാനത്തിന്റെ നേര്ത്ത ശബ്ദം...ഇങ്ങിനെയുള്ള ഒരു വെളുപ്പാന് കാലത്ത് പുതപ്പും പുതച്ചു കിടന്നുറങ്ങാന് കിട്ടുന്ന ഒരു അവസരവും കളയാറില്ലത്തതാണ് ഞാന്..പക്ഷെ..ഇന്ന്...</span><br />
<span style="font-size: small;"><a name='more'></a></span><br />
<span style="font-size: small;">ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കാതെ പതിയെ എണിറ്റു.. ആകെ എഴുന്നേട്ടിരിക്കുന്നത് ഷാരുന് മാത്രം..അവന് എന്നത്തേയും പോലെ 6 മണിക്ക് എണിറ്റു 'യു ടുബി' ന്റെ മുന്പില് മൂടിപ്പുതച്ചു ഇരിപ്പുണ്ട്... അവന് മൈന്ഡ് പോലും ചെയ്യുന്നില്ല...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ഒന്നു പല്ലുതേച്ചു എന്ന് വരുത്തി നേരെ പോയത് പത്രത്തിന്റെ മുന്പിലേക്ക്..തറവാട്ടിലെ സ്ഥിരം തര്ക്ക വിഷയങ്ങളില് ഒന്നാണ് പത്രങ്ങള്...ഇന്നലെ മനോരമക്ക് മുകളില് മാതൃഭൂമി നേടിയ വിജയത്തിന്റെ ചാരിതാര്ത്യത്തോടെ താളുകള് മറിച്ചു..കുറെയേറെ അടിപിടികള്, വാഗ്ദാനങ്ങള്, വാഗ്വാദങ്ങള്, അന്താരാഷ്ട്ര പ്രശ്നങ്ങള് , ഗുണ്ട, സിനിമ...സ്ഥിരം വാര്ത്തകള്..പിന്നെ, ഇന്ത്യ ശ്രീലങ്കയെ തോല്പ്പിച്ചു ഫൈനല് ജയിച്ചു...കളി ഇന്നലെ ലൈവ് ആയി കണ്ടതാണെങ്കിലും രാവിലെ അത് വായിക്കുമ്പോള് ഒരു സുഖം...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ഇടയ്ക്കു സുഭദ്രാമ്മ (ഞങ്ങളുടെ കുക്ക് ആണ് സുഭദ്രാമ്മ) മഴനനഞ്ഞ് ഓടിവന്നു അടുക്കളയില് കയറി.."ഈശ്വര..ഇന്നും പുട്ട് ആകരുതേ..."</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">പത്രം വായന കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഒരു സമാധാനം...ശരത്തും നവീനും KD-യും ചായ കുടിക്കാന് വിളിച്ചു..പോവാന് തോന്നിയില്ല...8.30 ആയി..മുകളില് ചെന്നപ്പോള് ജാഫര് കട്ടിലില് കുത്തിയിരിക്കുന്നുണ്ട് ..കണ്ടാലറിയാം ഇപ്പോള് എണീറ്റതേ ഉള്ളു...ഇനി കുറച്ചു സമയത്തേക്ക് താന് എവിടെയാണെന്നോ എന്താണ് പറയുന്നതെന്നോ അവനു ഒരു ബോധവും കാണില്ല...അവന് പറഞ്ഞ ഏതോ നാട്ടിലെ ഭാഷ കേട്ട് അടുതുതന്നെ നമ്പീശനും അന്തം വിട്ടിരിക്കന്നുണ്ട്...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">കുളിക്കാന്വേണ്ടി ബാത്ത് റൂമില് കയറാന് തുടങ്ങിയപ്പോളെക്കും ജോമിന് ഇടക്ക് ചാടി വീണു..പുറകെ ജില്കുഷും..പക്ഷെ ഞാന് വിടുമോ???കുളി കഴിഞ്ഞു ഇറങ്ങിയപ്പോള് ജോണ് പല്ലുതേക്കുന്നു ..ഹരിയുടെ അലാറം അതിന്റെ പ്രവര്ത്തനം ആരംഭിച്ചു..അവനു ഇപ്പോള് 5 മണി ആയിക്കാനുമായിരിക്കും..പാവം ഇനി എത്ര സമയം അടിക്കേണ്ടി വരുമോ ആവൊ... </span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ഡ്രെസ് മാറി..വാച്ചെടുത്തു നോക്കിയപ്പോള് 9 മണിയായി...ഭക്ഷണം കഴിക്കാന് താഴേക്ക് ചെന്നപ്പോള് മിതുന് കുടവയറും തിരുമ്മി ആലോചനയിലാണ്..അവന് രാഹുലിനോട് ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടു." ഡാ, വന് മഴ..ഉച്ചക്ക് പോയാല് പോരെ??" പകുതി ഉറക്കത്തില് അവന് എന്ത് പറഞ്ഞു എന്ന് മനസിലായില്ല...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">എന്റെ പ്രാര്ത്ഥന വെറുതെ ആയി എന്ന് അധികം വൈകാതെതന്നെ മനസിലായി...വീണ്ടും പുട്ട്.." നീ ആണാണെങ്കില് എന്നെ ഒന്ന് തിന്നു കാണിക്കെടാ" എന്നാ ഭാവത്തില് പുട്ട് എന്നെ നോക്കി പുച്ചിച്ചു..ക്യാന്റീനില് നിന്ന് കഴിക്കാം എന്നാ പ്രതീക്ഷയോടെ ഞാന് പുട്ട് ബക്കറ്റിലേക്ക് തട്ടി.."ഹും..കളി എന്നോടോ.."</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">സമയം 9.10..കോളേജ് ബസില് പോകാം എന്നുള്ള മോഹം അവസാനിപ്പിച്ചു...മഴയ്ക്ക് ഒരു കുറവുമില്ല..വെറുതെ കുറച്ചു സമയം മഴ നോക്കി നിന്നു..മനസ് വര്ഷങ്ങള് പിന്നിലേക്ക് പാഞ്ഞു..അന്നെനിക്ക് മഴയെ വെറുപ്പായിരുന്നു..സ്കൂളില് പോകുമ്പോള്,ഉച്ചക്ക് കളിക്കുമ്പോള്, തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്കു വരുമ്പോള്..എപ്പോളും ഓടിയെത്തുന്ന മഴ എന്റെ ശത്രു ആയിരുന്നു...ഇടി മുഴക്കങ്ങള് എന്റെ ശക്തിമാനെയും, ഹനുമാനെയുമൊക്കെ കട്ടുകൊണ്ടു പോകുന്ന കള്ളന്മാരായിരുന്നു..അങ്ങനെ ഞാന് മഴയെ വെറുത്തു..ഇടിയെ വെറുത്തു..വേനല്കാലങ്ങള് എന്നും എന്റെ സ്വപ്നമായിരുന്നു..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">പിന്നീട്, ഇപ്പോള് അവളിലൂടെയാണ് ഞാന് മഴയെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങിയത്..മഴ അവള്ക്കു ജീവനായിരുന്നു..ക്രമേണ അവളുടെ വാക്കുകളിലൂടെ ഞാനും മഴയെ പ്രണയിച്ചു തുടങ്ങി..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">"എന്ത് ആലോചിച്ചു നില്ക്കുവടാ??" ഞെട്ടിയ ഞാന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി..കൈയില് പ്ലേറ്റുമായി രോഹിത്...ഒരു പുട്ട് രക്തസാക്ഷി കൂടി..അവന് വന്നത് ഞാന് അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല...ഞാന് മഴയെ പ്രണയിക്കുകയായിരുന്നല്ലോ ...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">9.20. മഴ തെല്ലു കുറഞ്ഞു..ഹരിയുടെ അലാറം ഇപ്പോളും അടിക്കുന്നുണ്ട്..പതിയെ ഇറങ്ങി ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു..ആരെയും കൂടെ വിളിച്ചില്ല..എനിക്ക് ബൈക്കും വേണ്ട...ഇന്നലെ ഞാന് പ്രതിഗ്ഞ്ഞ ചെയ്തപ്പോള് എല്ലാവരും എന്നെ കളിയാക്കിയതാണല്ലോ...ആത്മാഭിമാനമല്ലേ നമുക്ക് വലുത്???</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">വഴിയില് മുഴുവനും വെള്ളം..മെയിന് റോഡിലെത്തി..ഇന്നലെ ചത്ത പൂച്ച ഇന്നും അവിടെ കിടക്കുന്നുണ്ട്..കൂട്ടിനു കുറെ ഉറുമ്പുകളും ഈച്ചകളും മാത്രം..എല്ലാവര്ക്കും ഒടുവില് അവരാണല്ലോ കൂട്ടിനുണ്ടാവുക..മഴവെള്ളം വീണു പൂച്ചയുടെ രോമങ്ങള് ഒട്ടിയിരിക്കുന്നു..അതിപ്പോള് തണുപ്പ് അറിയുന്നുണ്ടാവുമോ???</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">വീണ്ടും നടന്നു..സ്റൊപ്പിലെത്തി..സാമാന്യം തിരക്കുണ്ട്..എന്റെ ഭാഗ്യത്തിന് ഒരു ബസ് വരുന്നത് കണ്ടു..ഞാന് പതിയെ റോഡിലേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു..നിര്ത്തുംപോളെ കയറാമല്ലോ..അധികം മഴ കൊള്ളണ്ട..എനിക്ക് മഴയെ ഇഷ്ടമാണെങ്കിലും മഴയ്ക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെടണം എന്നില്ലല്ലോ ...പനി പിടിക്കും..ദാ ബസ് വരുന്നു..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ആരോ കൈ നീട്ടി..എന്ത് കാര്യം അത് നിര്ത്താതെ പോയി..തിരക്ക് കൂടി വരുന്നു..സ്റ്റോപ്പില് നിന്നും ആരൊക്കെയോ പിറുപിറുക്കുന്നത് കേട്ടു..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ഞാന് വാച്ചില് നോക്കി..9.30.. 9.30 നു ക്ലാസില്..അത് ഒരു സ്വപ്നമായി അവശേഷിക്കുന്നു..സാരമില്ല 9.45 വരെ ക്ലാസില് കയറ്റുമെന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്...അടുത്ത ബസിനു പോകാം..ഫുള് ഡേ അറ്റണ്ടന്സ് കിട്ടുമല്ലോ...അതും നാളുകള്ക്കു ശേഷം...കുടിയന് അവന്റെ ബൈക്കില് പാഞ്ഞു പോയി...എന്നെ കണ്ടിട്ടില്ല...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">വീണ്ടും ബസ് വന്നു...ഒന്നല്ല രണ്ടു...എന്നെ കൊതിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് രണ്ടും നിര്ത്താതെ പോയി...അവസാനം ഒരു ആനവണ്ടി-വേണാട്-എത്തി..ഫുള് ടികെറ്റ് ആണ്..വേറെ വഴിയില്ല...ഭാഗ്യത്തിന് സീറ്റ് കിട്ടി..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">പുറത്തേക്കു നോക്കിയപ്പോള് തുറന്നിട്ട ഗേറ്റ്കളുമായി angel's (girls hostel ആണ്.) ഒന്ന് ആത്മാര്തമായിത്തന്നെ നോക്കി...ആരുമില്ല...</span><br />
<span style="font-size: small;">" ടിക്കെറ്റ് "</span><br />
<span style="font-size: small;">ടിക്കെറ്റ് എടുത്തു വീണ്ടും പുറത്തേക്കു നോക്കുമ്പോള് angel's അപ്രത്യക്ഷമായിരിക്കുന്നു...പകരം കണ്മുന്നില് തെളിഞ്ഞത് മലങ്കര പള്ളിയുടെ സെമിത്തേരി..പല നിറത്തിലും വലിപ്പത്തിലുമുള്ള കല്ലറകള്...ദശബ്ധങ്ങള് അവിടെ ഉറങ്ങുന്നുണ്ട്..പെട്ടെന്ന് ഓര്മ്മവന്നത് ഒരു ദിവസം രാത്രിയില് ഞാനും ജോമിനും കൂടി അവിടെ പോയതും മതില് ചാടി കടന്നതുമോക്കെയാണ്...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">കുട്ടിക്കാലത്തുകേട്ട നിറം പിടിപ്പിച്ച പ്രേതകഥകളിലൂടെ അപശകുനത്തിന്റെ പ്രതീകങ്ങളായി മനസിന്റെ അടിതട്ടുകളിലെവിടെയോ അറിയാതെ പതിഞ്ഞു പോയവയാണ് അവ...ഒരു കാലത്ത് പേടി സ്വപ്നങ്ങളാവുകയും പിന്നീട് പറഞ്ഞറിയിക്കാനാവാത്ത വേറെന്തോ ഒരു വികാരമായി രൂപം പ്രാപിക്കുകയും ചെയ്ത കല്ലറകളുടെ പരിവേദനങ്ങള് അപ്പോളും മുഴങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു ഇരു കാതുകളിലും...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">വഴിയില് പോലിസ് ചെക്കിംഗ്..ഈശ്വരാ കുടിയനെ പിടിച്ചു കാണല്ലേ...കഴിഞ്ഞുപോയ ഏതോ നൂറ്റാണ്ടിലെ ഇന്ഷുറന്സ്ഉം ടാക്സും ഒക്കെയായാണ് അവന്റെ വണ്ടി പറക്കുന്നത്...അവനെ വിളിക്കാനായി ഫോണ് കൈയിലെടുത്തു...ചെവിയോടു ചേര്ത്തപ്പോളാണ് അറിഞ്ഞത് ബാലന്സ് ഇല്ല...ഫോണ് റീചാര്ജ് ചെയ്തിട്ട് കുറച്ചായിരിക്കുന്നു..ഒരു കാലത്ത്- ഏകദേശം ഒരു വര്ഷം മുന്പ് വരെ- വീട്ടില് നിന്നും കിട്ടുന്ന കാശിന്റെ മുക്കാല് ഭാഗവും റീചാര്ജിനായി മാത്രം വിനിയോഗിച്ചിരുന്ന ആ പഴയ എന്റെ പ്രേത രൂപം മാത്രമാണ് ഇപ്പോളുള്ളത് എന്ന് അത്ഭുതത്തോടെ ഓര്ത്തു...ഒരു കണക്കിന് അതാ നല്ലത്..എന്തിനാ വെറുതെ..അല്ലെ?? </span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">സ്റ്റോപ്പ് എത്തി...പിന്നെ ഒരു ഓട്ടമായിരുന്നു കോളെജിലേക്ക്..ഇത്രയും പടികള് പണിതവന്റെ പൂര്വപിതാക്കന്മാരെ സ്നേഹത്തോടെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് ( മനസ്സില്) വിയര്ത്തു കുളിച്ചു ഒരു വിധത്തില് 4 നില മുകളിലുള്ള ക്ലാസില് എത്തിയപ്പോളെക്കും 9.50</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ക്ലാസില് സര് ഉണ്ട്..</span><br />
<span style="font-size: small;">" സാര്"</span><br />
<span style="font-size: small;">അദ്ദേഹം എന്നെ നോക്കി...എന്നിട്ട് കൈയിലിരുന്ന വാച്ചില് നോക്കി..അദ്ദേഹം ഒന്നും മിണ്ടാതെ ക്ലാസ് എടുത്തു തുടങ്ങി...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">"സാര്"</span><br />
<span style="font-size: small;">"നിന്റെ കൈയില് വാച്ച് ഇല്ലേ ?"</span><br />
<span style="font-size: small;">"ഉണ്ട്"</span><br />
<span style="font-size: small;">"എത്രയായെടോ സമയം??"</span><br />
<span style="font-size: small;">"സര് ഒരു 5 മിനിട്ട്..."</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">പ്രതീക്ഷയോടെ നോക്കിയ ഞാന് കേട്ടത് ഒരു അലര്ച്ച ആയിരുന്നു..." നിനക്കൊക്കെ വീട്ടില് എന്താടാ പണി???ആഴ്ചയില് ഒരിക്കലേ വരൂ..അതെങ്കിലും കുറച്ച നേരത്തെ ആക്കിക്കൂടെ ??ഇതിലും ഭേദം നീയൊക്കെ വീട്ടിലിരിക്കുന്നതാ..."</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ഞാന് നവരസങ്ങള് മുഴുവനും കൂടെ ഞാന് സ്വന്തമായി കണ്ടുപിടിച്ച ഒരു 3 എണ്ണം ഉള്പ്പെടെ എടുത്തു പ്രയോഗിച്ചു നോക്കി...ഒരു രക്ഷേമില്ല..</span><br />
<span style="font-size: small;">ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല....എന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകള് വെറുതെയായി...എണിറ്റതു മുതലുള്ള കാര്യങ്ങള് എന്റെ കണ്മുന്നിലൂടെ പാഞ്ഞു...ക്ലാസിലേക്ക് നോക്കി...ബൈക്കില് എത്തിയ ജോണും അനൂപും ഹരിയുമൊക്കെ ചിരിക്കുന്നു...കണ്ണ് നിറഞ്ഞു പോയി...ഇന്നും പുറത്തു....ഒരു ആഴ്ചകൂടി വന്നതാ...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള് ക്ലാസില് നിന്നും സര് പറയുന്നത് കേട്ടു..."ആ ഡോര് അടച്ചേരെ ..അല്ലെങ്കില് ഇനിം ഇതുപോലെ ഓരോന്ന് വരും...."</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ഞാന് നടന്നു...ഏകനായി...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">......................</span>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-39597733009372572602010-02-17T21:50:00.000-08:002010-02-17T21:54:17.092-08:00GATE<span style="font-size: small;">കൈയില് കിട്ടിയ ചോദ്യ കടലാസിന്റെ അവസാന താളുകളില് ഈ അക്ഷരങ്ങള് കുത്തി കുറിക്കുമ്പോള് ഞാനൊഴികെ മറ്റെല്ലാവരും തിരക്കിലായിരുന്നു,,,ഏതോ മഹാ സംഭവം നടക്കുന്നതിന്റെ ഭീകരത ഏതാണ്ട് എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും കാണാമായിരുന്നു...</span><br />
<span style="font-size: small;">..................</span><br />
<span style="font-size: small;">GATE- graduate aptitude test in engineering- എന്ന പരീക്ഷ എഴുതാന് എത്തിയതാണ് ഞാന്..അല്പ്പം വിവരം കൂടിപോയതുകൊണ്ടാനെന്നു തോന്നുന്നു വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ എല്ലാ ഉത്തരങ്ങളും കണ്ടുപിടിച്ചു കഴിഞ്ഞു..അല്ലെങ്കിലും എഴുതാന് ഒന്നുമില്ല..കുറെ വെളുത്ത വട്ടങ്ങള് കറുപ്പിച്ചു വൃതികേടാക്കണം..അത്രമാത്രം..</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;">രാവിലെ ബസില് കയറിയപ്പോള് മുതല് എനിക്ക് ചുറ്റും പരീക്ഷയെ കുറിച്ചുള്ള ചര്ച്ചകളായിരുന്നു...ഓടുന്ന ബസില് ഇരുന്നും നിന്നും പഠിക്കുന്നവര്..ഞാന് പുറത്തെ കാഴ്ച്ചകളിലെക്കും...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">കുറച്ചു കറങ്ങിത്തിരിഞ്ഞ് ഒടുവില് എക്സാം ഹാളില് എത്തിയപ്പോള് നേരത്തെ ബസില് വച്ച് കണ്ട പല മുഖങ്ങളും അവിടെയുണ്ട്...ചിലര് കണ്ണടച്ച് പ്രാര്ഥിക്കുന്നു, ചിലര് വലിയൊരു പുസ്തകത്തിന്റെ താളുകള് അതി വേഗത്തില് മറിക്കുന്നു, ചിലര് സീറ്റ് അന്വേഷിച്ചു നടക്കുന്നു..കൂട്ടത്തില് എന്നെ പോലുള്ള ചിലരും...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">9.15:</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">9 മണിക്ക് തന്നെ എല്ലാവരും ഹാളിലെത്തി..താമസിച്ചു എത്തുന്നവരെ 'ഗേറ്റ്' പോലും കടത്തില്ല എന്നാണു ഓര്ഡര്...എല്ലാ മുഖങ്ങളിലും പിരിമുറുക്കത്തിന്റെ വിവിധ ഭാവങ്ങള് കാണാം...ചോദ്യകടലാസും omr ഷീറ്റുമായി അധ്യാപകര് വന്നുതുടങ്ങി...പലയിടത്തുനിന്നും ദീര്ഖ നിശ്വാസങ്ങള് ഉയര്ന്നു..omr ഷീറ്റിലെ ഓരോ കോളവും ഒരായിരം വട്ടം വായിച്ച്, പൂരിപ്പിക്കെന്ടവ മനസ്സില് അതിലും കൂടുതല് തവണ എഴുതിനോക്കി എല്ലാവരും പെന്സിലും പേനയും കൈയിലെടുത്തു...പരീക്ഷയുടെ മാര്ഗ നിര്ദേശങ്ങള് ഒരു അദ്ധ്യാപകന് വായിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">9.30:</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ഒരു നീണ്ട ബെല് അടിച്ചു..ഇനി സമയം കളയാതെ ഉത്തരം എഴുതി തുടങ്ങാം...മിക്കവരും പെന്സിലുമായി ചോദ്യങ്ങള്ക്ക്മേലെ ചാഞ്ഞു...എനിക്ക് കിട്ടിയ ചോദ്യപേപ്പര് ഞാന് ഒന്ന് മറിച്ചു നോക്കി...നല്ല രസമുണ്ട്...ഒരു വട്ടം കൂടി താളുകള് മറിച്ചു...പരീക്ഷയെ കുറിച്ച് ഏതാണ്ടൊരു ബോധം കിട്ടിക്കഴിഞ്ഞു..ഇനി വട്ടം കറുപ്പിച്ചു തുടങ്ങാം.പെന്സില് കൈയിലെടുത്തു...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">10.00:</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">പരീക്ഷ ചുമതലയുള്ള ടീച്ചേര്സ് ഹാളില് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ട് നടക്കുന്നുണ്ട് ..ഞാന് 65-ല് 40 ചോദ്യങ്ങള്ക്കും ഉത്തരം കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നു..അടുത്തിരുന്ന ആളിന്റെ ചോദ്യപേപ്പറിലെക്ക് നോക്കി..അവന് 16 എണ്ണമേ ആയിട്ടുള്ളൂ..എന്നെ സമ്മതികണം..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">10.30:</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">എഴുത്ത് നിര്ത്തിയിട്ടു സമയം കുറച്ചായി ..പരീക്ഷ ഹാളില് കറങ്ങി നടന്നിരുന്ന അധ്യാപകര് ഇപ്പോള് വിശ്രമത്തിലാണ്...ഒരേപോലുള്ള കണ്ണട വച്ച, പ്രായമായ 4,5 അധ്യാപകര് ഒന്നിച്ചിരുന്നു വര്ത്തമാനം പറയുന്നു...മുഖം കണ്ടാലറിയാം ഏതോ ഗൌരവമേറിയ സംഗതിയാണ്..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">11.00:</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">പരീക്ഷ തുടങ്ങിയിട്ട് ഒന്നര മണിക്കൂര് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു...വേറെ ജോലിയൊന്നുമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഞാന് ഹാള് മുഴുവനും ഒന്ന് കണ്ണോടിച്ചു..അടുത്തകാലത്ത് നടന്ന ഏതോ ഒരു പരിപാടിയുടെ ഓര്മ്മക്കുറിപ്പുകളായ തോരണങ്ങള് മാറാല കെട്ടിയ ചുവരുകളില് ഫാനിന്റെ കാറ്റിനൊത്തു ആടിക്കളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു...പൊടി പിടിച്ച കുറെ കസേരകള് ഒരു മൂലയ്ക്ക് കൂട്ടിയിട്ടിരിക്കുന്നു...പുറകില് അടുക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന ബാഗുകള്..അതില് കുത്തി നിറച്ചിരിക്കുന്ന പുസ്തകങ്ങള്..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">എന്റെ മുന്പിലിരുന്ന പെണ്കുട്ടി ഇതിനിടയില് 3 തവണ പെന്സിലിനു മൂര്ച്ച കൂട്ടി...എന്റെ അടുത്തിരിക്കുന്ന മനുഷ്യന് ഏതോ ഒരു ചോദ്യവും വച്ച് ഗഹനമായ ആലോചനയിലാണ്..കുറച്ചു സമയമായി ആ ഇരിപ്പുതുടങ്ങിയിട്ട്...യാതൊരു അനക്കവുമില്ല...ഒന്ന് സഹായിച്ചാലോ???</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">11.15:</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">സൂപ്പര്വിഷനുണ്ടായിരുന്ന ടീച്ചര് അടുത്ത് വന്നു ചോദിച്ചു.." കഴിഞ്ഞു അല്ലെ??? " ഞാന് തല കുലുക്കി.. "എഴുത്ത് നിര്ത്തിയിട്ടു കാര്യമൊന്നുമില്ല. 12.30 ആവാതെ പുറത്തിറങ്ങാന് പറ്റില്ല.." ഞാന് വീണ്ടും തല കുലുക്കി..ഈ ടീച്ചറിനെ എവിടെയോ കണ്ടു മറന്ന ഒരു ഓര്മ്മ..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">11.30:</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;"> എല്ലാവരും ഇപ്പോളും എഴുത്ത്തന്നെ...മുന്പിലിരിക്കുന്ന പെണ്കുട്ടി ഓരോ ചോദ്യം ചെയ്തു കഴിയുമ്പോളും വെള്ളക്കുപ്പി തുറക്കും.. ഇപ്പോള് തന്നെ 2 കുപ്പി വെള്ളം അവള് തീര്ത്തു...ഇനി ഒന്നുകൂടി കൈയിലുണ്ട്..പരീക്ഷകള് വെള്ളം കുടിപ്പിക്കാരുന്ടെന്നു കേട്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇങ്ങനെയും കുടിപ്പിക്കുമോ??? പക്ഷെ ഇതിനൊരപവാദം തൊട്ടടുത്തുതന്നെ ഇരിപ്പുണ്ട്..വെള്ളം കുടിച്ചുപോലും സമയം കളയാന് ഞാന് തയ്യാറല്ല എന്നാണെന്ന് തോന്നുന്നു ആ നിലപാട്..2 കുപ്പി വെള്ളം തുറക്കാതെ അനക്കാതെ അടുത്തുതന്നെ ഇരിക്കുന്നുണ്ട്...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">11.45:</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">എന്റെ എഴുത്തുകണ്ട് ടീച്ചര് അടുത്ത് വന്നു... " കത്തെഴുതുവാണോ??? ആര്ക്കെങ്കിലും കൊടുക്കാം..ഇന്ന് ഫെബ്രുവരി 14 അല്ലേ..."</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">മണിക്കൂറുകള്ക്കു മുന്പ് കുനിഞ്ഞ തലകള് ഉയര്ന്നു തുടങ്ങി...സന്തോഷമോ സങ്കടമോ..ആ വികാരങ്ങള് വായിച്ചെടുക്കുക പ്രയാസം...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ഇടയ്ക്കു വേറൊരു സര് വന്നു ഇരിക്കുന്നത് ഞാന് തന്നെയാണോ എന്ന് നോക്കിയിട്ടു പോയി ..പുള്ളിക്കാരന് ഒരു സംശയം പോലെ..ഹാള്ടിക്കെറ്റിലെ ഫോട്ടോയില് ഞാനും ഒന്ന് സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി..മാറ്റമൊന്നുമില്ല...ഞാന്തന്നെ..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">12.00:</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">കാല്ക്കുലെട്ടര് അടുത്ത് തന്നെ ഇരിക്കുന്നുന്ടെങ്കിലും അതിനെ ഒന്ന് തൊട്ടു പോലും വേദനിപ്പിക്കാന് എനിക്ക് മനസ് വന്നില്ല...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">കറക്കി കുത്തിയതൊക്കെ ശരിയാകാനായി ദൈവത്തെ വിളിക്കാന് മുകളിലേക്ക് നോക്കിയപ്പോള് കണ്ടത് ഇപ്പോള് തലയില് വീഴും എന്ന മട്ടില് ആടിയാടി കറങ്ങുന്ന ഒരു ഫാനിനെയാണ്...ഇത്തവണ ആത്മാര്ഥമായിതന്നെ ദൈവത്തെ വിളിച്ചുപോയി ...എന്റെ വീട്ടിലുള്ളതിന്റെ മുതുമുത്തച്ഛനായിട്ടു വരുമെന്ന് തോന്നുന്നു...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">പുറത്തു കാറുകളുടെ ഡോറുകള് തുറക്കുകയും അടക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ശബ്ദങ്ങള് കേട്ടാണ് അങ്ങോട്ട് നോക്കിയത്...മാതാപിതാക്കളുടെ ഒരു നിര തന്നെ ഉണ്ടവിടെ..അവരുടെ ചെയ്തികള് കണ്ടാല് തോന്നും പരീക്ഷ എഴുതുന്നത് അവരാണെന്ന്...ബസേലിയോസ് കോളേജിന്റെ മൈതാനം നിറച്ചും കാറുകളാണ്...ഇടയ്ക്കു മനസിലെവിടെയോ ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് മിന്നിമറഞ്ഞ അച്ഛന്റെ മുഖം കണ്ടു ഞാന് ഞെട്ടി..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">പക്ഷെ ഒരു കാര്യമോര്ത്തപ്പോള് സമാധാനം തോന്നി..മാത്രമല്ല ഒന്ന് പൊട്ടി ചിരിക്കാനും..എന്നെപോലുള്ള ഒരു 7 പേര് കൂടി എന്തായാലും കാണും..അനൂപ്, മിഥുന്, ജോണ്, ജൈബി, തുണ്ടന്, കൊണ്ടോട്ടി, പിന്നെ വേറെ ഏതോ ഒരു കോളേജില് നമ്പീശനും..അവന്മാരുടെ മുഖം ആലോചിച്ചപ്പോളെക്കും അറിയാതെ ചിരിച്ചുപോയി... കാരണം ഞങ്ങള് ഒരുമിച്ചാണല്ലോ പഠിച്ചത്...എന്ത് കുരുത്തക്കെടിനും കൂടെ കുറച്ചു പേരുണ്ടെങ്കില് എന്തൊരു സമാധാനം...</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">രാവിലെ കോളേജില് എത്തിയപ്പോള് മുതല് അനൂപിന്റെയും ജൈബിയുടെയും മുഖത്ത് പേടിയുടെ നിഴലാട്ടങ്ങള് കാണാനുണ്ടായിരുന്നു...അതുവരെയും ഒരു കുഴപ്പവുമില്ലാതെ നടന്ന ഇവന്മാര്ക്ക് പെട്ടെന്ന് ഇതെന്തു പറ്റി????</span><br />
<span style="font-size: small;">" അളിയാ, എന്ത് പറ്റി??? ഒരു ടെന്ഷന്??? "</span><br />
<span style="font-size: small;">" ഡാ, എക്സാം കഴിയുമ്പോള് 12.30 ആകില്ലേ?? സിനിമ 1 മണിക്ക് തുടങ്ങും...ടിക്കെറ്റ് കിട്ടിയില്ലെങ്കില്...?? "</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">12.15:</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">ഹാവൂ, എനിക്ക് ഒരു കൂട്ടുകാരനെ കിട്ടിയെന്നുതോന്നുന്നു..കക്ഷി ചോദ്യപേപ്പര് മടക്കി വച്ചിട്ടുണ്ട്..കണ്ണടച്ച് വിരലില് തൊട്ടു ഉത്തരം കണ്ടുപിടിക്കുകയാണ്...10 മിനിട്ടിനുള്ളില് അവന് 65 ചോദ്യങ്ങള്ക്കും ഉത്തരം കണ്ടുപിടിച്ചു കഴിഞ്ഞു..എന്തോ, അത്രയും വലിയൊരു പരീക്ഷണത്തിന് മനസാക്ഷി അനുവദിച്ചില്ല..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;"> ടീച്ചര് ഒരിക്കല്ക്കൂടി അടുത്തുവന്നു..പക്ഷെ, ഇത്തവണ എന്നെ മൈന്ഡ് ചെയ്യുന്നില്ല..ഉപേക്ഷിച്ചു എന്ന് തോന്നുന്നു..ഈ പരീക്ഷ ഹാളില് വച്ച് ആദ്യമായി എനിക്ക് സങ്കടം വന്നു..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">തുറന്നിട്ട ജനലുകളും വാതിലുകളും ഓടു മേഞ്ഞ മേല്ക്കൂരയും ഈ കോളേജിനെ എന്റെ ആദ്യകാല സ്കൂളിനോട് സാദൃശ്യം ജനിപ്പിച്ചപോള് കുറച്ചു സമയത്തേക്ക് ഞാന് 2-ആം ക്ലാസിലായിരുന്നു...12.30 ആകാന് ഇനിയും കാത്തിരിക്കണം,,ഈ സമയം ഇങ്ങിനെയാണ്..വേണ്ടുമ്പോള്, ആവശ്യമുള്ളപ്പോള് അത് അനങ്ങുകയെയില്ല... ഇഴഞ്ഞു ഇഴഞ്ഞു....</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">പുറത്തു കാറുകളുടെ എണ്ണം കൂടിതുടങ്ങി..</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">12.30:</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">OMR ഷീറ്റ് തിരിച്ചു വാങ്ങാന് വരുമ്പോള് ടീച്ചര് ഓര്മിപ്പിച്ചു..." കത്ത് മറക്കണ്ട.."</span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;">അങ്ങിനെ നല്ലൊരു ദിവസത്തിന്റെ പകുതിയും അപഹരിച്ച പരീക്ഷയെ ചെറുത്തു തോല്പ്പിച്ചു പുറത്തിറങ്ങുമ്പോള് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ജോണും, മിഥുനും കാത്തുനില്ക്കുന്നുണ്ട്, പേരറിയാത്ത ഏതോ ഒരു മരത്തിന്റെ ചുവട്ടില്..അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോള് രാവിലെ അനൂപിനെയും ജൈബിയെയും കീഴടക്കിയ ഭീതി എന്റെ മനസിനെയും കീഴ്പെടുത്തി തുടങ്ങിയിരുന്നു...</span>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-92077559321650042872010-02-16T00:04:00.000-08:002010-02-16T05:41:56.318-08:00THIS CARD IS VALID TILL 30-04-2010<span style="font-size: small;"></span><span style="font-size: small;">നമ്മുടെയെല്ലാം ID കാര്ഡുകളില് വ്യക്തമായി എഴുതിയിരിക്കുന്ന ഒരു കാര്യമുണ്ട്...<br />
<br />
</span><span style="font-size: small;">THIS CARD IS VALID TILL 30-04-2010<br />
<br />
അതായത്..അടൂര് എന്ജിനീയറിംഗ് കോളേജിന്റെ വാതായനങ്ങള് നമ്മുടെ മുന്നില് എന്നേക്കുമായി അടക്കപ്പെടുന്ന, ഈ കോളേജ് നമ്മുക്ക് അന്യമാവുന്ന ദിവസം 30-04-2010...ആ ദിവസത്തിലേക്ക് ഇനി അധികദൂരമില്ല ...ആ ദിവസം, ഒരു പക്ഷെ അതിനും മുന്പുതന്നെ, നമ്മള് പടിയിറങ്ങേണ്ടി വരും - അടൂരില് നിന്ന്, നമ്മള് നമ്മുടെ സ്വന്തം എന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്ന, അഹങ്ഗരിച്ചിരുന്ന നമ്മുടെ തറവാട്ടില് നിന്ന്...അന്ന് മുതല് നമ്മുടെ തറവാട് ആരുടെയെങ്കിലുമൊക്കെ ഓര്മകളില് മാത്രമായി ഒതുങ്ങും ...പഴയ " SUPPLY VILLA " തറവാടിന്റെ ചിറകുകളില് ഒതുങ്ങിയതുപോലെ, നമ്മുടെ തറവാടും നാളെ മറ്റെന്തെങ്കിലുമൊക്കെയാകും...ഒരുപാട് പുതിയ മുഖങ്ങള് നമ്മള് നടന്നു മറഞ്ഞ വഴികളിലൂടെ യാത്ര ആരംഭിക്കും...അവരുടെതായ പുതിയൊരു ലോകത്തില്...<br />
</span><br />
<a name='more'></a><span style="font-size: small;"><br />
ആദ്യമൊക്കെ ഇനിയും എത്രയോ കാലം കഴിഞ്ഞു എന്ന് വിശ്വസിച്ചിരുന്ന, പിന്നീട് കുറച്ചുകാലമായി വരും വരുമെന്ന് പറഞ്ഞിരുന്ന, ഒടുവില് വന്നു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ആ ദിവസങ്ങളുടെ സത്യത്തിനു മുന്പില് നില്ക്കുമ്പോള് ഒരു കാര്യമുണ്ട്...നമ്മള് തനിച്ചല്ല...നമുക്ക് മുന്പേ നടന്ന, കൂടെ നടക്കുന്ന, ഇനി നടക്കാന് പോകുന്ന ഒരുകൂട്ടം ആളുകള് ജീവിതത്തിന്റെ ഏതെങ്കിലും ഒരു നിമിഷത്തില് അഭിമുഖീകരിച്ച, അഭിമുഖീകരിക്കുന്ന, അഭിമുഖീകരിക്കുവാന് പോകുന്ന സത്യമാണ് അത്...<br />
<br />
വേദനിക്കുന ഒരാളെ നമുക്ക് എന്ത് പറഞ്ഞുവേനമെങ്കിലും ആശ്വസിപ്പിക്കാം... എന്നാല് ആ വേദന സ്വന്തം ജീവിതത്തിലാകുമ്പോള് ... എല്ലാവരും ഒരുപോലെ വേദനിക്കുമ്പോള് അവിടെ ആശ്വാസവാക്കുകള്ക്കു എന്ത് പ്രയോജനം??? <br />
<br />
2006 ഒക്ടോബര് 9-തിനു അടൂരില് കാലെടുത്തു വച്ചപ്പോള് മുതല് നമ്മുടെ തലയ്ക്കു മുകളില് തൂങ്ങുന്ന ശാപമായിരുന്നു ആ ദിവസം...അഴകിയ രാവണനില് ഭാനുപ്രിയ പറയുന്ന ഒരു ടയലോഗ് ഉണ്ട് ..." വെറുത്തു വെറുത്തു ഒടുവില് കുട്ടി ശങ്കരനെ ഞാന് സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങി " എന്ന്...ആദ്യമൊക്കെ വെറുപ്പായിരുന്ന അടൂര് എന്ന നാടിനെ ഒടുവില് സ്നേഹിക്കാന് തുടങ്ങിയപ്പോളെക്കും സമയം അല്പം കഴിഞ്ഞു പോയില്ലേ എന്നൊരു സംശയം മാത്രം ബാക്കി...കഥയില് കുട്ടി ശങ്കരനും കൂട്ടുകാരിക്കും ശുഭ പര്യവസാനം സംവിധായകന് നല്കിയെങ്കിലും നമ്മുടെയൊക്കെ വിധി വേദനയോടെ ഈ നാടിനോട് വിട പറയാനാണ്...<br />
<br />
18-ആമത്തെ വയസില് നമ്മള് അടൂരിലെത്തി...പിന്നീട് വെള്ളിയാഴ്ചകളില്, ഏതെങ്കിലും അവധി ദിവസങ്ങളില് വീട്ടിലേക്കു പോകുമ്പോള് ഒരു പ്രതീക്ഷയുണ്ടായിരുന്നു...2 ദിവസം കഴിഞ്ഞു, അല്ലെങ്കില് ഒരു ആഴ്ച കഴിഞ്ഞു വീണ്ടും തിരിച്ചു വരാമല്ലോ എന്ന്... ഒടുവില് ഈ 22-ല് തിരിച്ചു യാത്രയാകുമ്പോള് പ്രതീക്ഷയുടെ ആ പ്രകാശവും അണഞ്ഞിരിക്കുന്നു...ഇനി ഒരു മടക്ക യാത്രയില്ല...ഇനി വന്നാല് തന്നെ ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസങ്ങള്, അല്ലെങ്കില് ചില മണിക്കൂറുകള്... <br />
<br />
കഴിഞ്ഞ വര്ഷത്തെ ആര്ട്സ് ഡേയില് രമേശേട്ടനും കൂട്ടുകാരുംകൂടി പറഞ്ഞ ഒരു കാര്യമുണ്ട്...അവരുടെ അവസാന ആഴ്ചയിലായിരുന്നു ആര്ട്സ്...<br />
<br />
" അളിയാ, ഈ ആഴ്ച ഒരു 2 മാസം കൂടി കഴിഞ്ഞു വന്നാല് മതിയായിരുന്നു അല്ലെടാ???"<br />
<br />
എന്നെന്നും ഓര്മിക്കാന് ഒരുപിടി നല്ല ഓര്മ്മകള് ബാക്കി വച്ചുകൊണ്ട് കാലം അതിന്റെ വഴിയെ പോകുമ്പോള്, ആ കാലത്തിനൊപ്പം നാളെ നമ്മളും യാത്ര ആരംഭിക്കുമ്പോള്, അവനവന്റെ ജീവിതവുമായി എല്ലാവരും ഏതെങ്കിലും കോണുകളില് നെട്ടോട്ടമോടുമ്പോള്, തനിച്ചായ ഏതെങ്കിലും ഒരു സായംകാലത്ത് ചേക്കേറാന് പറന്നുപോകുന്ന ദേശാടന പക്ഷികളെയും നോക്കി വെറുതെ സമയം കളയുമ്പോള്, അവരുടെ ചിറകടികളുടെ അപ്പുറത്ത് കാലം പുറകിലേക്ക് കറങ്ങിതുടങ്ങുമ്പോള്, പൊയ് മറഞ്ഞ കാലത്തിലേക്ക് ഒരു തിരിഞ്ഞു നോട്ടത്തിനായി മനസ് തുടിക്കുമ്പോള്, പുറകിലേക്കുള്ള ആ യാത്രയില് എപ്പോളെങ്കിലും നമ്മുടെ തറവാടും അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന കൂട്ടുകാരും ഒരു നിമിഷത്തേക്കെങ്കിലും ഓര്മയില് തെളിഞ്ഞു തുടങ്ങിയാല്, ഒരു ഫോണ് കോളിന്റെ ദൂരത്തിനും അപ്പുറം ആരെങ്കലും ഇന്നും നിങ്ങളെ ഓര്മ്മിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നിയാല്, ഈ ബ്ലോഗ് ആന്നും ഇവിടെയുണ്ടെങ്കില് ഒരു വാക്ക്...ഒരു വാക്കിനുള്ള സമയം അവര്ക്കായി നീക്കി വെയ്ക്കാന് സാധിക്കുമെങ്കില് 30-04-2010 എന്ന അക്കങ്ങള് വെറും അക്കങ്ങള് മാത്രമാവും...<br />
<br />
കണക്കിലെ കുസൃതിതരങ്ങളേക്കാള് ഹൃദയത്തിനാണ് വലിപ്പം കൂടുതലെങ്കില് നമ്മുടെ കാര്ഡുകള് ഇങ്ങനെ വായിക്കും...<br />
<br />
" THIS CARD IS VALID FROM 30-04-2010 "<br />
</span>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-54261490882498017562010-02-13T09:15:00.000-08:002011-03-02T07:10:06.987-08:00ജാഫറിന്റെ ട്രെയിന് യാത്ര...<span style="font-size:130%;">13-02-2010, ശനിയാഴ്ച<br /><br />നമ്മുടെ ജാഫറിന്റെ ജീവിതത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപെട്ട ഒരു ദിവസമായിരുന്നു അത്.. കാരണം എന്താണെന്നല്ലേ??? പറയാം.....<br /><br />തന്റെ വളരെ കാലമായിട്ടുള്ള ഒരു ആഗ്രഹം..അത് സാധിച്ചെടുത്ത ദിവസം...ഒരുപാട് സ്വപ്നങ്ങളുടെ സാക്ഷാത്കാരമായ ദിവസം...ജാഫെര് ആദ്യമായി ട്രെയിനില് കയറിയ ദിവസം..അതായിരുന്നു 13-02-2010...<br /><br /> ആലുവയില് പ്രോജക്റ്റ് ചെയ്യുവാന് പോകുന്ന വഴിയായിരുന്നു ജാഫര്, കൂടെ രോഹിതും...നമ്മുക്ക് ബൈക്കില് പോകാം, അല്ലെങ്കില് ബസില് പോകാം എന്ന് രോഹിത് ഒരു ആയിരം വട്ടം പറഞ്ഞിട്ടും, പിടിച്ചു വലിച്ചിട്ടും ജാഫര് ട്രെയിനില് തന്നെ അള്ളിപ്പിടിച്ചു കിടന്നത് ട്രെയിന് കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരു ഇടുക്കി കാരന്റെ വേദനയായി നമുക്ക് മനസിലാക്കാം എങ്കിലും, ആദ്യമായി ട്രെയിനും റെയില്വേ സ്റെഷനും കണ്ട ജാഫര് കാട്ടിക്കൂട്ടിയ വിക്രിയകള് കേട്ടാല് നമ്മള് മൂക്കത്ത് വിരല് വച്ച് പോകും...<br /><br />രാവിലെ ജോമിന് ജാഫറിനെ കായംകുളം റെയില്വേ സ്ടഷനില് കൊണ്ട്പോയി വിട്ടപ്പോള് മുതല് തുടങ്ങിയതാണ് കഥകള്...ജോമിന് കൊണ്ടുപോയി വിട്ടത് ജാഫറിനെ മാത്രമായിരുന്നെങ്കിലും പുറകെ മണ്ടത്തരങ്ങളും വണ്ടിയും വിളിച്ചു എത്തി...തുടര്ന്നുണ്ടായ സംഭവങ്ങള് ഓരോ സീനുകള് ആയി വിവരിക്കാം...<br /><br /><br /><br />സീന് 1:<br /><br />റെയില്വേ സ്ടഷനിലേക്ക് കയറിവരുന്ന ജാഫറും ജോമിനും...ടിക്കെറ്റ് എടുക്കണ്ടെ എന്ന് ചോദിക്കാന് തിരിഞ്ഞ ജോമിന് കാണുന്നത് പ്ലാട്ഫോമിലേക്ക് ബാഗുംതൂക്കി ഓടുന്ന ജാഫരിനെയാണ്...എന്തെങ്കിലും പറയാന് കഴിയുന്നതിനു മുന്പുതന്നെ ജാഫര് ആദ്യം കണ്ട ട്രെയിനില് ചാടി കയറി, തുള്ളി ചാടുന്നത് കണ്ടപ്പോള് കണ്ണ് നിറഞ്ഞു പോയി എന്നാണ് ജോമിന് പറഞ്ഞത്...<br /><br />സീന് 2:<br /><br />ആ ട്രെയിന് തിരുവന്തപുരത്തിന് പോകുന്നതാണെന്ന് പറഞു ജോമിന് ഒരു വിധത്തില് ജാഫറിനെ പുറത്തിറക്കി... പുറത്തിറങ്ങിയ ജാഫര് പ്ലാട്ഫോര്മിലൂടെ ഓടുന്നത് കണ്ടു തലയില് കൈ വച്ച് നില്ക്കുന്ന ജോമിന് രണ്ടാമത്തെ സീനിന്റെ ദുഖമാണ് ...<br /><br />സീന് 3:<br /><br />30 മിനിട്ട് കഴിഞ്ഞു ട്രെയിന് വരുന്നത് വരെ പ്ലാട്ഫോമിലൂടെ ' നാഗവല്ലി ' സ്റ്റൈലില് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടന്ന ജാഫര് ഒടുവില് നടന്നുമടുത്തു അടുത്ത് നിര്ത്തിയിട്ടിരുന്ന ട്രെയിനില് കയറി സീറ്റിനെ തൊട്ടും തലോടിയും ഇരിക്കുമ്പോള് പുറത്ത് വേറൊരു കഥ അരങ്ങേറുകയായിരുന്നു ..<br /><br />ജോമിന് പ്ലാട്ഫോമില് പത്രം വായിച്ചു നിന്ന ആളോട് : " ചേട്ടാ , ഈ എറണാകുളം പോകുന്നത് ഏതു സൈടിലെക്കാ??<br />ചേട്ടന് ജോമിനെ മൊത്തത്തില് ഒന്ന് നോക്കി..തൊട്ടു മുന്പില് എര്നാകുളതിനുള്ള ട്രെയിന് കിടക്കുന്നുണ്ട്...ഒന്നും മനസിലാവാത്ത ഭാവത്തില് ജോമിന്...അവസാനം ചേട്ടന് വഴി പറഞ്ഞു കൊടുത്തു..<br /><br />ജോമിന് കുറച്ചു സമയം എന്തോ ആലോചനയില് ആയിരുന്നു.. അയാളെ വീണ്ടും തോണ്ടി വിളിച്ചിട്ട് ജോമിന് ചോദിച്ചു... " അപ്പോള് ചേട്ടാ, ഈ ആലപ്പുഴയോ??"<br />ചേട്ടന് ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല...പതിയെ പേപ്പറും എടുത്തു അടുത്ത കസേരയില് പോയി ഇരുന്നു..<br /><br />സീന് 4:<br /><br />ഈ സംഭവം ജാഫറും കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു...കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള് അവനും ഒരു സംശയം...ശരിക്കും ഏറണാകുളം എങ്ങോട്ടാ ??? ജോമിന് കാണിച്ചു കൊടുത്ത സൈഡില് വിശ്വാസം വരാതെ ജാഫര് അവനെ പുച്ചിച്ചിട്ടു നേരെ നടന്നു...അന്തംവിട്ട ജോമിന് നോക്കിയപ്പോള് കാണുന്നത് ജാഫെര് എന്ക്വയറിയിലേക്ക് പോനതാണ് ..ജോമിന് ആദ്യം കാര്യം മനസിലായില്ല..ഒടുവില് അര മണിക്കൂര് " Q " നിന്ന് ജാഫെര് അന്വേഷിച്ചു..." സര്, ഏറണാകുളം ഏതു വശത്തെക്കാ?? അങ്ങോട്ടോ അതോ ഇങ്ങോട്ടോ??? "<br /><br />സീന് 5:<br /><br />5 മിനിട്ട് കഴിഞ്ഞപ്പോള് ഒരു പാസഞ്ചര് വരുന്നു...അതിന്റെ ഓരോ കമ്പാര്ട്ട്മെന്റിലും കയറി ഇറങ്ങിയ ജാഫര് ഉറക്കെ വിളിക്കുന്നു ..." രോഹിത്തേ , രോഹിത്തേ ..." ആളില്ലാത്ത ട്രെയിനില് ആര് കേള്ക്കാന്..<br /><br />സീന് 6:<br /><br />രോഹിത് ജാഫെറിനെ വിളിച്ചു പറയുന്നു..." ഡാ ഞാന് ' വേണാടിനു' ഉണ്ട്..എഞ്ചിന്റെ അടുത്തുനിന്നു രണ്ടാമത്തെ കംപാര്ത്മെന്റില്..<br />ജാഫര് : " മുന്പില് നിന്നോ അതോ പുറകില് നിന്നോ ??"<br />രോഹിത് ഫോണ് കട്ട് ചെയ്തു..<br /><br />സീന് 7:<br /><br />അന്വേഷിച്ചപ്പോള് അറിഞ്ഞു വേണാട് പ്ലാട്ഫോം 2-ല്..അങ്ങനെ വെയിറ്റ് ചെയ്തു നിന്ന സമയത്താണ് പ്ലാട്ഫോം 2-ലേക്ക് ഒരു ട്രെയിന് വരുന്നത് കണ്ടത്...ജാഫെര് ഓടി, ഓവര് ബ്രിട്ജുകള് ചാടി കയറി, എണീറ്റ് നടക്കാന് പോലും വയ്യാതിരുന്ന ഒരു അമ്മൂമ്മയെ ഉരുട്ടിയിട്ട്, ബാഗുകള് തട്ടി മറിച്ച് പ്ലാട്ഫോമില് എത്തിയപ്പോള് ട്രെയിനും കൂടെ എത്തി..എഞ്ചിന്റെ ഒപ്പം ഓടി ജാഫര് 2-ആമത്തെ കംപാര്ത്മെന്റ്റ് കണ്ടുപിടിച്ചു..പക്ഷെ നോക്കിയപ്പോള് കമ്പാര്ടുമെന്റിനു ആകെപ്പാടെ ഒരു ഷേപ്പ് മാറ്റം...അകത്തേക്ക് കയറാനുള്ള വാതിലും കാണുന്നില്ല...സിലിണ്ടര് പോലെ ഇരിക്കുന്നു..ഒടുവില് പ്ലാട്ഫോമില് വീഴാതെ ജോമിന് പിടിച്ചു മാറ്റിയപ്പോലാണ് ജാഫറിനു മനസിലായത് അതാണ് ' ഗുഡ്സ് ട്രെയിന്' എന്ന്...<br /><br /><br />ഇനി ക്യാമറ ട്രെയിനിന്റെ അകത്തേക്ക്...പുറത്തു നടന്നതിനേക്കാള് വലിയ സംഭവങ്ങളാണ് അകത്തു നടക്കുന്നത്...<br /><br />സീന് 8:<br /><br />രോഹിതിനെ കണ്ടപാടെ ചുറ്റും നോക്കിയിട്ട് ജാഫര് " അളിയാ, കണ്ടക്ടര് എവിടെ ടിക്കെറ്റ് എടുക്കെണ്ടെ???"<br />രോഹിത് ഒന്ന് ഞെട്ടി.. ആ ഞെട്ടല് പിന്നീട് ഒരു നിത്യ സംഭവമായി തുടര്ന്ന് കൊണ്ടേ ഇരുന്നു...<br /><br />സീന് 9:<br /><br />ആരോടും ഒന്നും മിണ്ടാതെ പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരിക്കുന്ന ജാഫര്..എന്തോ കാര്യമായ ആലോചനയിലാണ്...ഇടയ്ക്കു ഇടയ്ക്കു " yes" "yes" എന്ന് പറയുന്നത് കേള്ക്കാം...<br /><br />സീന് 10:<br /><br />എണീറ്റ് ഡോറിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടക്കുന്ന രോഹിത്...മുഖം കണ്ടാലറിയാം കാര്യമായി ഒന്ന് ഞെട്ടിയ മട്ടുണ്ട്..<br />നമ്മുക്ക് ചോദിച്ചാലോ???<br /><br />" രോഹിതെ, എന്ത് പറ്റി ????"<br /><br />രോഹിത് : " ഇതിലും വലുത് ഇനി എന്ത് പറ്റാന് ??? പറഞ്ഞതൊന്നും നിങ്ങള് കേട്ടില്ലല്ലോ??? ഞാന് തന്നെ പറയാന്...ഒരുത്തന്റെ സംശയങ്ങള്...അവന് പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരുന്നപ്പോള് ഇത്രേം കണ്ടുപിടിത്തം നടത്തുമെന്ന് വിചാരിച്ചില്ല...ഇന്നാ കേട്ടോ...<br />1. അളിയാ, ട്രെയിനിനു ഗിയര് ഉണ്ടോ???<br />2. സ്ടീയരിന്ഗോ ???<br />3. ലൈസന്സ് കിട്ടാന് നല്ല പാടായിരിക്കും അല്ലെ???<br />4. "H" എടുക്കേണ്ടി വരുവോ???<br /><br />ഇത് കഴിഞ്ഞു കണ്ടുപിടുത്തങ്ങള് തുടങ്ങി..<br />" അളിയാ, ട്രെയിനിനു ഇപ്പൊ ഒരു 50-60 കിലോമീറ്ററ് സ്പീഡ് കാണും അല്ലെ..." കോട്ടയം സ്ടഷനിന്നു വണ്ടി എടുത്തിട്ടില്ല അപ്പോള അവന്റെ കണ്ടുപിടിത്തം.. പിന്നെ അവിടെ ഇരുന്നില്ല ..ഞാന് എണീറ്റ് പോന്നു...<br /><br />...................................................<br /><br /><br /><br /> <br /> ഇത് ടൈപ്പ് ചെയ്യുമ്പോള് ജാഫര് അവന്റെ യാത്ര തുടങ്ങിയിട്ടേ ഉണ്ടായിരുന്നൊള്ളൂ...ഇനി ആലുവ വരെ...ഒരുപാട് സംശയങ്ങളും അതിലും കൂടുതല് കണ്ടുപിടിത്തങ്ങളും ആയി അവന് യാത്രയിലാണ്....ഇനി എന്തൊക്കെ കാണേണ്ടി വരും എന്നത് മാത്രം ദുരൂഹം...</span><a name='more'></a>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com7tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-10920016414427166312010-02-11T21:25:00.001-08:002010-02-11T21:30:06.230-08:00tHa-6-vAd fActs 22നമ്പി ഇന് കണ്ഫ്യൂഷന് <br />
09.08.09..Sunday. <br />
നമ്പിയുടെ ജീവിതത്തിലെ നിര്ണായകമായ ദിവസം .. മറ്റു പലരുടെയും .... <br />
<br />
അന്ന് 2 സംഭവങ്ങള് <br />
1:ഷാഹിസിന്റെ ചേച്ചിയ്ടെ കല്യാണം at കൊച്ചി .<br />
2:എസ്ലീമയുടെ കല്യാണം at തലശേരി. <br />
<br />
2-ഉം നമ്പിയുടെ കൂട്ടുകാര് ..Electronics batch.. 2-ഉ പേരും നമ്പിയെയും വിളിച്ചു .. ഇവിടെയാണ് നമ്മുടെ പ്രശ്നം സ്റ്റാര്ട്ട് ചെയ്യുന്നത് .. EC ബാച്ചിലെ കല്യാനമായതുകൊണ്ട് അവിടുത്തെ 'എല്ലാ കുട്ടികളും' ഏതെങ്കിലും ഒരിടത്ത് പോകും .. നമ്മുടെ നമ്പിക്കും പോണം ..പക്ഷെ എവിടെ പോകും ..തനിയെ പോവാന് വയ്യല്ലോ .ഒരു ICE CREAM ങ്കിലും വാങ്ങിച്ചുകൊടുക്കാന് ആരെങ്കിലും കൂടെ വേണ്ടെ ?? ഇതിനു മുന്പ് വാങ്ങികൊടുതത് "ഭൂതം " കണ്ടപോള ..അതിപ്പോ കുറച്ചു കാലമായി ..പക്ഷെ ഇത്തവണ അവര് ഒന്നും പറയണില്ല ..നമ്പി ചോദിച്ചു നോക്കി ..No way..ഇനി എന്താ ഒരു വഴി ..രോഹിത്നേം pp-എം വിശ്വസിക്കാന് കൊള്ളില്ല .ചതിയന്മാര് ..\<br />
<br />
നമ്പി എങ്ങോട്ടുപോകും ..കണ്ഫ്യുഷന് . ഒന്ന് പാടിയാലോ ??: <br />
"വീണ പൂവേ ..കുമാരനാശാന്റെ വീണ പൂവേ .." <br />
<br />
NB: PLZ..ഇത്തവണ നമ്പിയെ ആരും വേദനിപിക്കരുത് . എപ്പോളും ക്ഷെമിച്ചൂന്നു വരില്ല .തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-91379655960186918152010-02-11T10:04:00.001-08:002010-02-11T10:04:08.998-08:00tHa-6-vAd fActs 21<span style="font-size: x-small;">ക്ഷമിച്ചു എന്നൊരു വാക്ക് : നമ്പീശന് കുട്ടികളുടെ മനസാ.. അതുകൊണ്ടല്ലേ ഇടക്ക് ice crem കഴിക്കണം എന്ന് തോന്നിയത്.. അതിനു ഇങ്ങനെയൊക്കെ പറയണ്ട ആവശ്യമുണ്ടോ ?? അങ്ങനെ ice crem കഴിക്കാന് പോയപ്പോളാണ് അറിയുന്നത് , ആരൊക്കെയോ ഫിലിമിനു വരനൂന്നു..നമ്പി ഒരു മഹാമനസ്കന് കൂടിയാണല്ലോ .. അതുകൊണ്ടല്ലേ അവര്ക്കും ഓരോ ice cream വാങ്ങികൊടുക്കാം എന്ന് വച്ചത്.. മനുഷ്യത്വം..വെറും മനുഷ്യത്വം ..Ice cream വാങ്ങികൊടുത്താല് അവര് ഫിലിമിനു വരാന് നിര്ബന്ധിക്കും..നിര്ബന്ധിച്ചാല് പാവം നമ്പിക്കു എന്തുചെയ്യാന് പറ്റും ?? സാധാരണ ഒരു പടത്തിനു പോവാന് മിനിമം 5 പേരെയും കൊണ്ടേ നമ്പി പുറത്തിറങ്ങു ..പക്ഷെ എന്നും മഹാമനസ്കത മാത്രം പോരല്ലോ , കാശും വേണ്ടേ ..അതാ ഇത്തവണ ഈ കാര്യം ആരോടും പറയാതിരുന്നത് .. പക്ഷെ രോഹിതും ,pp-യും ഇങ്ങനെ ചതിക്കുമെന്ന് ആരറിഞ്ഞു.. പടം ഫ്ലോപ്പ് ആണെന്ന് അറിഞ്ഞിട്ടും ഒരുമിച്ചിരുന്നു ഒരു ice crem കഴിക്കാന് വേണ്ടിമാത്രമ നമ്പി പോയത്.. പക്ഷെ ,കിട്ടിയ ice cream കരിഞ്ഞു പോയി .. അതിന്റെ സങ്കടത്തില് ഇരികുമ്പോള ഇവന്മാരുടെ ചൊറി.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">ഇല്ല ,നമ്പി ഇനി ആരോടും മിണ്ടില്ല ,പിണങ്ങി ..കുട്ടിയാണെന്ന് വച്ച് എന്തും ആവന്നോ ? മഹാമനസ്കര്ക്ക് ഈ ലോകത്തില് ഒരു വിലയും ഇല്ലേ?? ക്ഷെമിക്കുന്നതിനും ഇല്ലേ ഒരു അതിരൊക്കെ???</span>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-38565658115404217342010-02-11T10:03:00.001-08:002010-02-11T10:04:23.592-08:00tHa-6-vAd fActs 20<span style="font-size: x-small;">പഠനത്തിന്റെയും വിനോദത്തിന്റെയും വിരസതകള്ക്കൊടുവില് THA-6-AVADIANS ദൈവത്തിങ്കലേക്കുള്ള യാത്രയിലാണ്. പാപ പങ്കിലമായ ജീവിതത്തില് നിന്നും മുക്തിനേടാന്.... ചെയ്തുപോയ പാപങ്ങളുടെ ഭാണ്ടവും പേറി ..... ഒരു പുതിയ ഗീവിതതിനായി കൊതിക്കുന്ന മനസുമായി.... തീര്ത്ഥാടനത്തിന്റെ വഴിയിലാണ് ഇപ്പോള് അവര് .. കുടജാദ്രിയിലെക്കുള്ള യാത്ര വഴി KK-യാണ് എല്ലാവര്ക്കും പുതിയൊരു പാത തുറന്നു കൊടുത്തത് ... തുടര്ന്ന് രാജിവ് അമ്മയുടെ പക്കലെക്കും, അബിത്ത് അല്ഫോന്സാമ്മയുടെ അടുത്തേക്കും ജില്കുഷ് വെലാങ്കന്നികും യാത്രയായി .. PP ഗുരുവായൂരില് നിന്ന് പളനിക്കും ശരത് ഏട്ടുമാനൂരെക്കും ഉള്ള യാത്രയിലായിരുന്നു .. KD ഏറ്റുമാനൂര് ,ചെര്പുങ്കല് വഴി പാല വരെ എത്തിയെങ്കിലും "ആരോ " പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് തൊടുപുഴ ശ്രീ കൃഷ്ണ ക്ഷേത്രത്തിലേക്കുള്ള യാത്ര മാറ്റിവച്ചു .. ജോമിനും ഷാരുനും പള്ളികളില് നിന്നും പള്ളികളിലെക്കുള്ള യാത്രയിലാണ് .. ഹരി VELOCITY,LONGIVITY തുടങ്ങിയ പുണ്യ സ്ഥലങ്ങളില് നിത്യദര്സനം നടത്തിയതായി അറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ..</span><br />
<span style="font-size: x-small;">ഒടുവില് കിട്ടിയത് :_ JAFER is planning for HAJJ..</span>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-17243937792829036072010-02-11T10:02:00.001-08:002010-02-11T10:02:28.061-08:00tHa-6-vAd fActs 19<span style="font-size: x-small;">കൂട്ടുകാരെ.. രാജിവ് പോകുന്നു .നാളെ 3pm-നു ..തറവാടില് ഇനി അവന്റെ പൊട്ടിച്ചിരി ഇല്ല ..Counter strik കളിക്കാന് ,nfs കളിയ്ക്കാന് അവന് ഇനി ഇല്ല ..മിതുനോട് അടിയുണ്ടാക്കാന് ,KK-യോട് ബെറ്റ് വെക്കാന് നാളെ മുതല് അവന് കാണില്ല ..കുടിയന്റെ ബൈക്കിന്റെ കീ ഇനി അവന് കളയില്ല.. തുണിയില്ലാതെ ശരതിന്റെം KD-യുടേം റൂമില് കിടന്നുറങ്ങാന് അവന് ഇനി വരില്ല.. Lu-വിനെ വിളിക്കാന് അബിത്തിന്റെ സിമും PP-യുടെ ഫോണും ഇനി അവന് വേണ്ട.. ഹരിയെ ഇനി അവന് റൂമില് പൂട്ടിയിടില്ല.. ജാഫറിന്റെ കൂടെ ഇനി അവന് മഴ നനയില്ല.. ജോണിനും ഫെബിനും ഇനി മെസ്സ് ഫീ കണക്ക് പറയേണ്ടി വരില്ല .. ജില്കുഷും ഷാരുനും ഇനി തനിയെ വിഴിഞ്ഞം പോകണം.. ജോമിന് ഇനി അവനെ ചൊറിയാന് പറ്റില്ല.. മുക്തിയുടെം രോഹിതിന്റെയും കൂടെ ഇനി ഒരു IV-ക്കും അവന് വരില്ല.. നമ്പിക്കു കപ്പ വാങ്ങിച്ചു കൊടുക്കാന് അവന് കാണില്ല.. എല്ലാവര്ക്കും മുന്പേ അവന് പോകുന്നു ..ഒരു പിടി ഓര്മ്മകള് ബാക്കി വച്ചുകൊണ്ട്.</span>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-23913833444843441442010-02-11T10:00:00.002-08:002010-02-11T10:00:47.149-08:00tHa-6-vAd fActs 18<span style="font-size: x-small;">കറുകച്ചാല് എന്ന ഗ്രാമത്തിന്റെ ഇടവഴികളിലൂടെ നാളെ ഒരു WAGON R പാഞ്ഞു പോകും .. വിജനമായ മന്ന്പാതയിലെ കുഴികളില് നിന്നും മഴ വെള്ളം തെറിക്കുമ്പോള് ഡ്രൈവിംഗ് സീറ്റില് അവന് ഉണ്ടാവും ..രാജിവ് .. തന്റെ ഭൂതകാലം തേടിയുള്ള യാത്രയിലാനവന് ..തന്റെ ബാല്യ കാല പീഡന കഥകളിലെ ഒരു നായികാ -MAGNI_(2nd std,soudhi)-അവള് ഇന്ന് അച്ഛനോടോത് അവിടെയാണ് താമസം !!! ഫിലിപൈന്സിലേക്ക് പോണതിനു മുന്പ് , കേരളത്തോട് വിട പറയുന്നതിന് മുന്പ്,അവന് അവളെ കാണാന് പോവുകയാണ് ..എന്താണ് ആ യാത്രയുടെ ഉദ്ദേശം ?? " ഓര്മ്മയുണ്ടോ ഈ മുഖം ?" എന്ന സുരേഷ് ഗോപി ടയലോഗ് ആയിരികുമോ രാജിവിന്റെ മനസ്സില് ?? ഒരു ഏറ്റു പറച്ചില് ?? മാപ്പ് അപേക്ഷ ?? കെട്ടിപിടിച് ഒരു പൊട്ടി കരച്ചില് ?? എന്തായാലും നാളെ അറിയാം .. പക്ഷെ ഒരു ചോദ്യം ബാക്കി :- " നാളെ അവള് അവനെ വീട്ടില് കയറ്റുമോ??"</span>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-16285352714538170492010-02-11T10:00:00.000-08:002010-02-11T10:00:05.917-08:00tHa-6-vAd fActs 17<span style="font-size: x-small;"></span><span style="font-size: x-small;">ജോമിന് ലൈന് ആയി !!!<br />
നിങ്ങള് അറിഞ്ഞോ ?? നമ്മുടെ ജോമിനും ലൈന് ആയി .. സുന്ദരി ,സല്സ്വഭാവി , സര്വോപരി കുറഞ്ഞ ഉയരം ..സംഭവം ഇങ്ങനെ >>><br />
ടൈം :May 3,11.13am.<br />
സ്ഥലം : ചേട്ടന്റെ കല്യാണമണ്ഡപം . അന്ന് ഒരു ഞായറാഴ്ച .കല്യാണത്തിനായി പള്ളിയില് എത്തിയ ജോമിന് പെട്ടെന്നാണ് അത് കണ്ടു ഞെട്ടിയത് ."ഈശ്വര ,ആ പെണ്കുട്ടി എന്നെയാണല്ലോ നോക്കുന്നത് .ഞാന് ന്ത് ചെയ്യും??"<br />
who is she?:_<br />
ജോമിന്റെ ഒരു loong കസിന്..8-ഇല് പഠിക്കുന്നു . അവളുടെ നോട്ടം കണ്ട ജോമിന് നാണിച്ചു തല കുനിച്ചു. ആ കണ്ണുകളിലേക്കു നോക്കാന് അവന് ഭയന്ന് . അവള് പതുക്കെ ജോമിന്റെ അടുത്തെത്തി ചോദിച്ചു..<br />
"wts ur numb?"<br />
Jomin.."KL 7B 2439"<br />
അവള് പുച്ഛത്തോടെ ചിരിച്ചു .എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു .."mob numb?"<br />
ജോമിന് പിന്നേം ഞെട്ടി .ആദ്യമായി ഒരു പെണ്കുട്ടി നമ്പര് ചോദിച്ചിരിക്കുന്നു !!! ജോമിന് മൊബൈല് മാത്രമല്ല ,ലാന്ഡ് ഫോണും ,റൂംമേറ്റ് ജില്കുന്റെ നമ്പറും കൊടുത്തു ..</span>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-8852059916482687802010-02-11T09:58:00.001-08:002010-02-11T09:58:32.146-08:00tHa-6-vAd fActs 16മഴ പെയുകയാണ് . ഗോപി കുട്ടനെ മറച്ചു കാര്മേഘങ്ങള് ഇരുണ്ടു . ഒരു പൊലിഞ്ഞു പോയ പ്രണയത്തിന്റെ ഓര്മകളില് പറക്കാനാകാതെ angels-ഇല് മഴ പെയ്തിറങ്ങിയോ എന്ന് ആലോചിച്ചു NATHU പാടുന്നു : " -------തന് ഓര്മകളില് വീണ്ടും പെരുമഴകാലം .തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-6606387391446968622010-02-11T09:57:00.003-08:002010-02-11T09:57:52.698-08:00tHa-6-vAd fActs 15മഴ പെയ്യുകയാണ് ...tha-6-avad-ഇന് മുകളില് ...tha-6-avadians-ഇന്റെ ഉള്ളില് ... എന്തായിരുന്നു അവരുടെ മനസുകളില് ഈ മഴ ... ചാറ്റല് മഴയേറ്റ് ഉറങ്ങുന്ന ഷാരുന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില് രോഷ്നിയും അവളുടെ പുതിയ കാമുകനും .. മഴ കാണുമ്പോള് ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയുടെ ആവേശത്തോടെ തുള്ളികളെ വാരി പുണരുന്ന ജാഫെര് ഇന്നെവിടെ .. ഫെബിന് "മഴ " എന്ന് തെറ്റാതെ പറയാന് പഠിച്ചു ഉറങ്ങിപോയി .. Kd യുടെ വേദനിക്കുന്ന മനസിലേക്ക് ഒരു കുളിര്കാറ്റായി മഴ .. 4- മണി ചായയുടെ കൂടെ കഴിക്കാന് പപ്പടം വാങ്ങാന്പോയ ശരത് മഴയെ "shaddi "എന്ന് വിളിക്കുന്നു .. ഒരു നനുത്ത പ്രണയത്തിന്റെ ഓര്മകളില് നിര്വികാരനായി മഴയെ നോക്കിയിരുന്ന pp ഇപ്പോള് പാടുന്നു .. Knight riders ഇന്നെകിലും ജയികുമെന്ന പ്രതീക്ഷയില് ഉറങ്ങുന്ന ഹരി ... മഴ പെയ്യുകയാണ് ..തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-55527509723352214262010-02-11T09:57:00.001-08:002010-02-11T09:57:22.630-08:00tHa-6-vAd fActs 14HARI... ദാവൂദ് ഇബ്രാഹിമിന് ശേഷം BOMBAY നഗരം കണ്ട (??) കൊടും ഭീഗരന് .ചാലു എന്നീ പേരുകളില് അറിയപെടുന്നു .പകല് വെളിച്ചത്തില് പോലും ആര്കും കണ്ടുപിടിക്കാന് സാധിക്കാത്ത ഹരി ,U.K.G പാസ് ആയതിനു ശേഷം പൂചാക്കലെന്ന കാട്ടിലേക്ക് താമസം മാറ്റുകയും ,ഇന്ന് അവിടുത്തെ മൂപ്പനായി കഴിയുകയുമാണ് .Hindi,eng,malaylm,thulu,afkramis തുടങ്ങിയ ഭാഷകളില് അഗ്രഗണ്യനായ ഇയാള് ഹിന്ദിയുടെ അവസാന വാക്ക് എന്ന സ്ഥാനം ഫെബിനുമായി പങ്കിടുന്നു .നിമിഷ കവിയും ,അഭിനേതാവും ,സര്വോപരി പ്ലാനിങ്ങില് അദി വിദക്തനുമായ ഇദ്ദേഹത്തെ പൂച്ചാക്കല് ഗോത്ര മഹാസഭ അവരുടെ പ്ലന്നിംഗ് കമ്മീഷന് സെക് ആയി നാമനിര്ദേശം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് .അടി കൊടുക്കുന്നതിനേക്കാള് എളുപ്പമാണ് കൊള്ളാന് എന്ന് തെളിയിച്ച തറവാടിലെ ഏക വ്യക്തിയും ഹരി തന്നെ .തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-16491435511355348262010-02-11T09:56:00.005-08:002010-02-11T09:56:58.524-08:00tHa-6-vAd fActs 13മാര്ച്ച് 20 -ആം തീയതി പുലര്ച്ചെ 2 മണി .. തറവാടിലും കോളേജിലും മാന്യനായി കഴിയുന്ന ആ വ്യക്തി ..തറവാട് ഫാക്റ്റ്സിലൂടെ പലരുടെയും നേരെ ഗോസ്സിപുകള് അഴിച്ചു വിടുന്ന പകല് മാന്യന് ... ഫോണ് ചെയ്യാനെന്ന വ്യാജേന എങ്ങോട്ടാണ് പോയത് ...അവന്റെ ഉദേശം എന്തായിരുന്നു ..ആ കാപാലികന്റെ വെളുത്ത മുഖമൂടി വലിച്ചു കീറുന്ന വെളിപെടുത്തലുകള്... നഗ്ന സത്യങ്ങള് ...ഉടന് തറവാട് ഫാക്റ്റ്സില് ........waitതറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-14655707516370083902010-02-11T09:56:00.003-08:002010-02-11T09:56:27.954-08:00tHa-6-vAd fActs 12JILKUSH JOY...പാലാക്കാരന് അച്ചായന് .IPS കാരന് ആകാനുള്ള മോഹം ഉള്ളിലൊതുക്കി നടക്കുന്ന ജില്കുവിനെ 'ഫാ'വിയില് പാലാ പോലിസ് സ്ടേഷനില് കണ്ടാല് അത്ഭുതാപെടാനില്ല .തന്റെ സ്വതസിദ്ധമായ ശൈലിയില് മറ്റുള്ളവരെ നേരിടുന്ന ജില്കു ജനറല് നോലെട്ജിലും 'ഫു'ലിയാണ് .മാണിയെ തന്റെ സ്വപ്ന കാമുകനാക്കിയിരിക്കുന്ന ജില്കുവിന്റെ ആദ്യ കാല കാമുകി പാലകാരി തന്നെയായ ഒരു സ്നേഹാ റാണി ആയിരുന്നു എന്ന് പറയപെടുന്നു .കള്ള് തന്റെ ഇഷ്ട പാനിയമാകിയ ജില്കുന്റെ കാപ്പാസിടി ആരെയും വെല്ലാന് പോന്നതാണ് .മുഖക്കുരു കണ്ട് ചിക്കന് പോക്സിനു മരുന്ന് കഴിച്ച ജില്കുവിന്റെ ആരും കേള്കാത്ത കഥ ...COMING SOON on tharavad facts..തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-36676018279349164872010-02-11T09:56:00.001-08:002010-02-11T09:56:01.834-08:00tHa-6-vAd fActs 11ROOM NO 1.. JOMIN MATHEW,21..അതി ബുദ്ധിമാന് ,സുന്ദരന് ..പന്തെര് എന്ന് സ്വയം വിശേഷിപിക്കുന്നു .പൊടിമൊന് ,കുഞ്ഞന് ... തുടങ്ങിയ പേരുകളില് അറിയപ്പെടുന്ന ഇയാള് തറവാട്ടിലെ ഏറ്റവും ചെറിയ കുട്ടിയാണ് .യേശുദാസിനെ വെല്ലുന്ന ശബ്ദവും മോഹന്ലാലിനെ അനുസ്മരിപിക്കുന്ന സംസാരവും കൊണ്ട് തറവാട്ടില് പ്രിയങ്കരനായ ജോമിന് ചാച്ചന് എന്നും സ്വയം വിശേഷിപ്പിക്കാറുണ്ട്. influensa,aastma തുടങ്ങിയ മാറാ രോഗങ്ങള്ക്ക് അടിമയായ ജോമിന് സിഗെരെട്ടിനെയും ഇന്ഹലെരെയും ഒരുപോലെ സ്നേഹിക്കുന്നു..തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-90792093861830329802010-02-11T09:55:00.003-08:002010-02-11T09:55:32.263-08:00tHa-6-vAd fActs 102007-ഇലെ ഒരു സായന്തനത്തില് അവന് തറവാട്ടിലേക്ക് കയറിവന്നു . കാരംസും fifa-യുമായിരുന്നു അന്ന് അവന്റെ വിനോദങ്ങള് .കൈ നിറയെ പണവും ഇരു വശവും കൂട്ടുകാരുമായ് നടന്ന അവന് ക്രമേണ തന്റെ ജീവിതം ഒരു hutch സിമില് ഒതുക്കിയതും തറവാട്ടില് താമസമാക്കിയതും പിന്നീടുള്ള കഥ ... സംഭവ ബഹുലമായ ഒരു iv യിലെ തോറ്റുപോയ നാടക നടനായി അവന് . കൂടെ നിന്നവരുടെ കുത്തുവാക്കും കൈ നിറയെ കടങ്ങളും സ്വന്തമാക്കിയ അവനെ ജീവിതം പാഠങ്ങള് പടിപിച്ചു ... പക്ഷെ കാലത്തിന്റെ യാത്രയില് പലതും മാറിമറിഞ്ഞു .. അവന് മാറ്റി . ഒരു മഴയില് തെറ്റിധാരനകളും പിണക്കങ്ങളും തൂത്തെറിഞ്ഞു അവന് . വീണ്ടും ആഘോഷത്തിന്റെ രാവുകള് ... ഇപ്പോള് അവന് പോവുകയാണ് . എല്ലാവര്ക്കും മുന്പേ . ഏകനായി . ഒരു തിരിച്ചു വരവ് പ്രയാസം സമയം ഒരുപാട് കടന്നുപോയി . ആശംസിക്കാം അവന് ... ഒരു 100 നന്മകള്..തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-4268508580791317382010-02-11T09:55:00.001-08:002010-02-11T09:55:07.319-08:00tHa-6-vAd fActs 9ഒരു കോഴിയുടെ കഥ 3:<br />
പ്രിയപ്പെട്ടവരേ ...ക്രൂരമായിരുന്നു ..അതി ക്രൂരമായിരുന്നു ... പല്ലും നഖവും ഉപയോഗിച്ച് മാത്രമല്ല ,വേണമെങ്കില് കമ്പിപ്പാര എടുത്തും തല്ലാം എന്ന് നമ്മുടെ കോഴി ഇന്നലെ തെളിയിച്ചു ..ഞങ്ങള് വിളിച്ചു പറഞ്ഞ സത്യങ്ങളില് ഭയന്ന് പോയ നമ്മുടെ കോഴി വളരെ കിരാതമായ ആക്രമണമാണ് ഞഞ്ഞളുടെ ന്യൂസ് സംഘത്തിനു നേരെ അഴിച്ചുവിട്ടത് .അതുമൂലം ഇന്ന് ഞങ്ങള്ക്ക് പുതിയ സംഭവങ്ങള് ഒന്നും ചികഞ്ഞെടുക്കാന് സാധിച്ചിട്ടില്ല . ഈ കാട്ടളന്മാരുടെ കിരാത നടപടികള്ക്കെതിരെ ആഞ്ഞടിക്കാന് ഞങ്ങള് വീണ്ടും വരും . Just wait nd see... നേരോടെ ...നിര്ഭയം ...നിരന്തരം ...തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-80054986285618222962010-02-11T09:54:00.003-08:002010-02-11T09:54:41.206-08:00tHa-6-vAd fActs 8ഒരു കോഴിയുടെ കഥ .. PART 2<br />
NSS-ഉം ,orkut-ഉം ,collge senat-ഉം തന്റെ പ്രവര്ത്തന മേഖലയാക്കിയ ഈ കോഴി ഒരു പൊതു പ്രവര്ത്തകന് എന്ന image നിലനിര്ത്താനും ശ്രമിക്കാറുണ്ട് .Cea-യില് മാത്രമല്ല കേരളത്തിലെ വിവിഥ engg,medical കോളേജുകളിലും പ്രസ്തുത കോഴിക്ക് കണക്ഷന്സ് ഉണ്ട് എന്നത് ഒരു ഞെട്ടിപിക്കുന്ന സത്യമാണ് .മറ്റുള്ളവരെ ചൊറിയാനും കളിയാക്കാനും മുന്പന്തിയില് നില്കുന്ന ഈ കോഴി ,പക്ഷെ തന്നെ കളിയാക്കുന്നവരെ അതി ക്രൂരമായി പല്ലും നഖവും ഉപയോഗിച്ച് ആക്രമിക്കാനും മടിക്കാറില്ല ... ഏതു കോഴിക്കും ഒരിക്കലെങ്കിലും ഒരു പണികിട്ടും ...നമ്മുടെ കോഴിക്കും കിട്ടി ഒന്ന് ..ഇമ്മിണി വല്യ ഒരു പണി ... ആ കഥ നാളെ ..തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-42060427585239730522010-02-11T09:54:00.001-08:002010-02-11T09:54:09.680-08:00tHa-6-vAd fActs 7ഒട്ടനവധി കോഴികള് സ്ഥിര താമസമാക്കിയ തറവാടിന്റെ പ്രാന്ത പ്രദേശങ്ങളിലൂടെ ആരാലും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടാതെ ഒരു കോഴി കറങ്ങിനടക്കുന്നു ..ഈ കോഴിയെ എന്തുകൊണ്ടാണ് ഇതുവരെ ആരും തിരിച്ചറിയാത്തത് എന്ന് ഇപ്പോളും മനസിലാക്കാന് സാധിച്ചിട്ടില്ല .NSS വഴി CEA-യില് തന്റെ പ്രവര്ത്തനം ആരംഭിച്ച ഈ കോഴി പിന്നീട് ഓര്കുടിലും തന്റെ വല വിരിച്ചിരുന്നു ."i'm ..(name),s4..(batch)..Plz add me as ur frnd" എന്ന വാക്കുകള് പലരുടെയും പ്രൊഫൈലില് നിന്നും നമുക്ക് കണ്ടെടുക്കാം .കേരളത്തിന്റെയും കണ്ണൂരിന്റെയും തെയ്യതിന്റെയുമെല്ലാം ചരിത്രം മനപാടമാക്കിയ ഈ കോഴി generl knwldgilum അപാര ജ്ഞാനമാണ് പ്രകടിപികുന്നത് <cntnd></cntnd>തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3160085001284385504.post-48944262072043716452010-02-11T09:53:00.003-08:002010-02-11T09:53:30.651-08:00tHa-6-vAd fActs 6ജോമിന് തിരിച്ചെത്തി.. ഏതാനും മണികൂറുകള് മുന്പ് തറവാട്ടില്നിന്നും ദുരൂഹ സാഹചര്യത്തില് കാണാതായ ജോമിന് തിരിച്ചെത്തി .ഏകദേശം 12 മണിയോടെ കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ കണ്ണുകളുമായി തിരിച്ചെത്തിയ ജോമിന്റെ കൈയില് ഒരു വലിയ പെട്ടിയും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് തറവാട്ടില് നിന്നും അറിയാന് സാധിച്ചിട്ടുണ്ട് .എല്ലാവരെയും ആകാംഷയുടെ മുള്മുനയില് നിര്ത്തിയ ജോമിന്റെ പെട്ടിയില് ഒരു WOODLAND SHOE കണ്ടുപിടിച്ചു എന്ന് ജില്കുഷ് അറിയിച്ചു .തുടര്ന്ന് നടന്ന വാര്ത്ത സമ്മേളനത്തില് ജോമിന് .."നിങ്ങള് നോക്ക് .എനിക്ക് ഇപ്പോള് 170cm heigt ആയി .ഞാന് വിചാരിച്ചിരുന്നത് ppkum,ജില്കുനുമൊക്കെ എന്നെക്കാളും heiGHt കുറവാണെന്ന ..അല്ല ഞാന് എന്തിനു വിഷമികണം ??സച്ചിനും കുഞ്ഞുന്നിമാഷിനും കൊച്ചുപ്രേമാനും ഉണ്ടപക്രുവിനുമൊക്കെ എന്നെക്കാളും heiGHt കുറവല്ലേ ??അവര്ക്കും പെണ്ണ് കിട്ടിയില്ലേ ??<br />
ജോമിന് പൊക്കം ഉണ്ട് ..<br />
" ന്ജഞ്ഞാലും :"ജോമിന് പൊക്കം ഉണ്ട് "തറവാടിയന്http://www.blogger.com/profile/04160433290484232728noreply@blogger.com0